Στοχοποιούνται οι «εγκληματίες σκέψης»
στο χειρότερο αστυνομικό κράτος
της Ευρώπης
Άρθρο του Santiago Alvarez* (American Free Press)
" Δεν πειράζει που η Γερμανία δεν έχει ακόμη ένα σύνταγμα
(Σχ. ΚΟ: Δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει εδώ ο αρθρογράφος. Από ότι ξέρω, η Γερμανία έχει Σύνταγμα, από το 1949, το λεγόμενο Grundgesetz ή Θεμελιώδη Νόμο της Βόννης).
Στις 18 Ιουλίου του τρέχοντος έτους, η γερμανική κυβέρνηση δημοσιοποίησε τα στοιχεία της δίωξης της κυβέρνησης για το έτος 2011, όπως τυπώνονται στην «Έκθεση για την προστασία του Συντάγματος».
Σύμφωνα με την έκθεση, 13.865 ποινικές έρευνες ξεκίνησαν το 2011 έναντι ιδιωτών, είτε για διάπραξη "προπαγάνδας" (11.401 περιπτώσεις)
είτε επειδή είπανε ή έγραψαν κάτι που κρίθηκε ικανό να "ταράξει τους ανθρώπους" (2464 περιπτώσεις).
Αυτό σημαίνει μία αύξηση 1,5% σε σύγκριση με τις περιπτώσεις του προηγούμενου έτους (13.663 συνολικά περιπτώσεις το 2010). Όλα αυτά τα αδικήματα ομαδοποιούνται υπό τον τίτλο «ακροδεξιός εξτρεμισμός».
Οι κατάλογοι των αδικημάτων που διαπράττονται από αριστερούς εξτρεμιστές ή ξένους εξτρεμιστές δεν έχουν αυτές τις κατηγορίες, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο πατριώτες, εθνικιστές και παρόμοιοι μπορούν να διαπράξουν τέτοια «εγκλήματα σκέψης» στη Γερμανία.
Το γερμανικό ποινικό δίκαιο δηλώνει εμμέσως ότι μόνο οι του δεξιού χώρου μπορούν να διαπράξουν «εγκλήματα σκέψης».
Αυτό κάνει την Γερμανία να είναι η μόνη χώρα στην ιστορία όπου η έκφραση της αγάπης για τη χώρα έχει γίνει παράνομη.
Από το 1994, 250.000 ποινικές έρευνες για «εγκλήματα σκέψης» έχουν ξεκινήσει στη Γερμανία.
Σε ολόκληρη τη χώρα έχουν εμφυσήσει την ιδέα ότι η επιθετική υπεράσπιση της «δημοκρατίας» είναι μια αξιόλογη επιχείρηση, που δικαιολογεί ηθικά την αμείλικτη καταστολή εκείνων που έχουν την ετικέτα του «εχθρού του Συντάγματος».
Ο ζήλος με τον οποίο πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, Γερμανοί καταγράφουν πρόσωπα και οργανώσεις που περιγράφονται από τη γερμανική κυβέρνηση ως «εχθροί» στην ετήσια έκθεσή της είναι απίστευτος.
Ακόμη και το να υπερασπίζεται τον εαυτό του κάποιος μπορεί να είναι μια εγκληματική πράξη στη Γερμανία, αν ο κατηγορούμενος κατηγορείται για "έγκλημα σκέψης".
Κάθε προσπάθεια να εισαγάγει στοιχεία που θα διαψεύδουν μια θεμελιώδη δήλωση που τον οδήγησε στην ποινική δίωξη, θεωρείται η ίδια παράνομη.
Άλλωστε, οι πολιτικοί, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι διωκτικές αρχές, ισχυρίζονται ότι οι κατηγορούμενοι προσπαθούν να "χρησιμοποιήσουν" την δίκη τους, για να διαδώσουν τις «μισητές απόψεις τους» στο ευρύ κοινό.
Ως εκ τούτου η Γερμανία είναι η μόνη χώρα στον πολιτισμένο κόσμο, όπου το να υπερασπίζεται κάποιος τον εαυτό του έχει γίνει παράνομο, που σε ορισμένες περιπτώσεις, τιμωρείται από το νόμο με ποινή φυλάκισης έως και πέντε χρόνια.
Ακόμη και οι δικηγόροι υπεράσπισης, ενεργώντας προς το συμφέρον των πελατών τους, έχουν καταδικαστεί για την κατάθεση στοιχείων που έχουν ως στόχο να υποστηρίξουν τις απόψεις των πελατών τους.
Και δεν τελειώνει εδώ:
Επειδή ορισμένοι δικηγόροι υπεράσπισης κατέφυγαν στο να αποκηρύξουν δημόσια αυτές τις σκανδαλώδεις συνθήκες κατά τη διάρκεια της δίκης, η κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο που επιτρέπει στα δικαστήρια να αφαιρούν τον λόγο από τους δικηγόρους κατά τη διάρκεια μιας δίκης, εφόσον κάνουν δηλώσεις που "δεν έχουν σχέση με την υπόθεση.
" Έτσι τώρα η υπεράσπιση μένει «μουγκή» στη Γερμανία όταν γίνονται δίκες εναντίον αντιφρονούντων.
* Ο Santiago Alvarez είναι ένας ρεβιζιονιστής (δηλ. αναθεωρητής της "κλασσικής" άποψης) του Ολοκαυτώματος, ερευνητής, συγγραφέας και ιστορικός.
Είναι ο συν-συγγραφέας του ‘The Gas Vans: A Critical Investigation’.
Rosita Fornés con Sol y γερμανική Pinelli, Santiago Alvarez, Manolo, Luís Carbonell, Αλίσια Αλόνσο y Esther Borjas.
