Η Ουκρανία και τα μέλη της ουκρανικής διασποράς σε όλο τον κόσμο δεν μπορούν να ξεχάσουν μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία της χώρας, όταν τα εκατομμύρια των προγόνων τους πέθαιναν από την πείνα κάτω από τη σιδηρά κυριαρχία του Ιωσήφ Στάλιν.
 |
Ο πρόεδρος Viktor Yanukovich μαζί με τους πρώην προέδρους LeonidKravchuk,Leonid Kuchma και Viktor Yushchenko στο Μνημείο για τα θύματα του Holodomor, στις 23 Νοεμβρίου 2013
|
Πριν από ογδόντα χρόνια (1932-1933), όταν η Ουκρανία ήταν κάτω από την εξουσία της ΕΣΣΔ, εκατομμύρια απλών Ουκρανών έχασαν τη ζωή τους ως επί το πλείστον από την πείνα, ως αποτέλεσμα της εκκαθάρισης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της εκβιομηχάνισης από το σοβιετικό καθεστώς.
Το μεγαλύτερο αυτό έγκλημα του σταλινικού καθεστώτος ονομάστηκε «Holodomor» («Γολοντομόρ») ή «εκτέλεση από την πείνα». Προέρχεται από τις λέξεις «Γόλοντ» («holod») που σημαίνει λιμός και «μορίτι» που σημαίνει πρόκληση θανάτου (από το ρήμα «moryty» = σκοτώνω).
Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πόσοι πέθαναν από την πείνα που επέβαλε το τυραννικό σταλινικό καθεστώς στην Ουκρανία. Σε τηλεγράφημα προς τα κεντρικά της ΝΚVD, (της σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας και προκατόχου της ΚGΒ), ο τοπικός διοικητής στο Χαρκίβ έγραψε στις 5 Ιουνίου του 1933: «… η θνησιμότητα είναι πλέον τόσο μεγάλη που σε κάποια χωριά οι τοπικές αρχές σταμάτησαν να μετρούν τους θανάτους…». Υπολογίζεται πάντως ότι τον χειμώνα του 1932-1933 πέθαναν 7-10 εκατομμύρια, δηλαδή σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της σιτοπαραγωγού αυτής χώρας.
Ο Στάλιν αποφάσισε ότι οι Ουκρανοί αγρότες έπρεπε να ενταχθούν στα κολχόζ και ότι συγκομιδές τους θα έπρεπε να κατασχεθούν από τις σοβιετικές αρχές. Οι μπολσεβίκικες δυνάμεις σάρωσαν τα χωριά αρπάζοντας την τροφή και πραγματοποιώντας μαζικές εκτελέσεις. Εάν κάποιον τον συλλαμβάνανε να κλέβει τρόφιμα ή να προσπαθεί να φύγει από την περιοχή σε αναζήτηση ψωμιού, είτε τον φυλακίζανε, είτε τον γυρνούσαν πίσω, είτε τον εκτελούσαν.
Πολλοί Ουκρανοί επέζησαν τρώγοντας ψωμί που έκαναν από ζιζάνια (αγριόχορτα) και χόρτα και υπήρχαν τεκμηριωμένες αναφορές για κανιβαλισμούς.
Η σοβιετική κυβέρνηση της εποχής αρνήθηκε ότι υπήρχε λιμός στην Ουκρανία και όποιος μιλούσε γι’ αυτό τον έστελναν στα γκουλάγκ ή τον εκτελούσαν. Μόνο κατά την 50ή επέτειο του Holodomor (1983) η ΕΣΣΔ παραδέχτηκε ότι οι αγρότες είχαν πεθάνει, αν και επέμεινε επίσης ότι η αιτία ήταν η ξηρασία. Σήμερα, η ρωσική κυβέρνηση δέχεται ότι υπήρχε μια τεράστια πείνα στην Ουκρανία, αλλά αρνείται ότι ήταν μέρος μιας συντονισμένης προσπάθειας για να «εκκαθαριστεί» ο πληθυσμός.
Εδώ φωτογραφία από τις 18/5/2010 του Πρόεδρου της ΟυκρανίαςΒίκτωρ Γιανούκοβιτς και του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μενβέντιεφ στο Κιεβο, στο Μνημείο των Θυμάτων του Μεγάλου Τεχνητού Λιμού της Ουκρανίας.
Από το 2006, η Ουκρανία έχει διακηρύξει το τέταρτο Σάββατο του κάθε Νοέμβριο ως την Ημέρα Μνήμης του Holodomor. Η δήλωση που κυκλοφόρησε με αφορμή την 80η επέτειο από την ουκρανική κυβέρνηση αναφέρει: «Αν και το Χολοντόμορ ήταν ένα παράδειγμα μιας από τις χειρότερες πλευρές της ανθρωπότητας, η τεράστια αντοχή και το θάρρος που επέδειξε ο ουκρανικός λαός για την αντιμετώπιση αυτής της σκληρότητας είναι μια απόδειξη του αδάμαστου εθνικού πνεύματος».
«Ακόμη και στις χειρότερες μέρες του λιμού, ο λαός της Ουκρανίας δεν έχασε την ελπίδα ότι η πατρίδα του μια ημέρα θα γίνει ανεξάρτητη και ελεύθερη», καταλήγει η δήλωση.
Από τον Μάρτιο του 2008, δεκάδες κυβερνήσεις έχουν δεχτεί ότι οι ενέργειες αυτές της σοβιετικής κυβέρνησης αποτελούν μιαπράξη Γενοκτονίας. Η κοινή δήλωση των Ηνωμένων Εθνών το 2003, έχει ορίσει το Λιμό ως αποτέλεσμα των δράσεων και των πολιτικών του ολοκληρωτικού καθεστώτος που προκάλεσε το θάνατο εκατομμυρίων Ουκρανών, Ρώσων, Καζάκων και άλλων εθνοτήτων στην ΕΣΣΔ.
Στις 28 Νοεμβρίου 2006, η Verkhovna Rada (το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας), ψήφισε ένα νόμο που ορίζει το Holodomor ως μια «εσκεμμένη πράξη Γενοκτονίας» και έκανε την δημόσια άρνησή της παράνομη. Το μόνο κόμμα πουΔΕΝ ψήφισε το νόμο ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας. Ακόμα κι αν τον Απρίλιο του 2010 ο νεοεκλεγείς (φιλο-Ρώσος) πρόεδρος Γιανουκόβιτς ήταν αντίθετος με την θέση του (φιλο-Δυτικού) Γιουσένκο σχετικά με το Holodomor, ο νόμος δεν έχει καταργηθεί και παραμένει σε ισχύ. Στις 23 Οκτωβρίου του 2008, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα, με το οποίο αναγνώρισε το Χολοντόμορ ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
 |
Από αριστερά: Kaganovich, Stalin, Postyshev, Voroshilov
|
Στις 12 Ιανουαρίου 2010, στο Εφετείο του Κιέβου ξεκίνησε δίκη για το «γεγονός της Γενοκτονίας του Λιμού Holodomor στην Ουκρανία το 1932-1933».
Τον Μάιο του 2009, η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας ξεκίνησε μια ποινική υπόθεση «σχετικά με τη Γενοκτονία στην Ουκρανία το 1932-1933».
Σε απόφασή του στις 13 Ιανουαρίου 2010, το δικαστήριο έκρινε τον Ιωσήφ Στάλιν και άλλους ηγέτες των μπολσεβίκων ενόχους για «γενοκτονία εναντίον των Ουκρανών».
Το δικαστήριο καταδίκασε έτους :Στάλιν, Vyacheslav Molotov, Lazar Kaganovich, Stanislav Kosior, Pavel Postyshev και άλλους, οι οποίοι είχαν πεθάνει πολλά χρόνια πριν.
Η απόφαση αυτή τέθηκε σε ισχύ στις 21 Ιανουαρίου 2010.
Μια εβραϊκή οργάνωση της Ουκρανίας, η Ουκρανική Εβραϊκή Επιτροπή (Ukrainian Jewish Committee) αντέδρασε στην ποινική αυτή υπόθεση, επειδή η ουκρανική υπηρεσία ασφάλειας είχε ασκήσει πιέσεις για μια λίστα με πρώην σοβιετικούς αξιωματούχους που κατηγορούνται για τη διάπραξη του Holodomor.
Τα περισσότερα από τα ονόματα στον κατάλογο ήτανΕβραίοι.
Ο Εβραίος βουλευτής της ουκρανικής βουλής Aleksandr Feldman(φωτο), ο οποίος είναι ηγέτης της Εβραϊκής Επιτροπής της Ουκρανίας, είχε χαρακτηρίσει την υπόθεση «μια φάρσα».
«Όλοι οι διοργανωτές του Μεγάλου Λιμού είναι νεκροί», είπε.
Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας είχε κυκλοφορήσει μια λίστα με τους υψηλόβαθμους του σοβιετικού κράτους και τους αξιωματούχους του Κομμουνιστικού Κόμματος – καθώς και αξιωματούχους της NKVD, της αστυνομία της Σοβιετικής Ρωσίας – κατηγορώντας ουσιαστικά τους Εβραίους και τους Λετονούς ως υπεύθυνους για τη διάπραξη και την εκτέλεση του Λιμού, επειδή οι περισσότεροι από τα ονόματα στον κατάλογο ήταν Εβραίοι.
Η εβραϊκή επιτροπή ζήτησε από την μυστική υπηρεσία να αναθεωρήσει τον κατάλογο, ο οποίος «υποκινούσε το μίσος μεταξύ εθνοτήτων», προκειμένου να ξεκαθαριστεί η «ανακρίβεια».
Ο Feldman θεωρούσε ότι υπάρχει «ο κίνδυνος» το υλικό της «Υπόθεσης Γολοντομόρ» να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς.
Σχ. ΚΟ: Ο νέος «αντιρατσιστικός» νόμος θα τιμωρεί όποιον «..με πρόθεση δημόσια αλλά και με οποιονδήποτε άλλον τρόπο (προφορικά, δια του Τύπου ή του διαδικτύου), εγκωμιάζει, επιδοκιμάζει, αρνείται κακόβουλα τη σημασία των εγκλημάτων γενοκτονίας ή κατά της ανθρωπότητας, των εγκλημάτων πολέμου, του Ολοκαυτώματος και του ναζισμού κλπ….». Ενώ όπως βλέπετε, δεν τιμωρείται όποιος εγκωμιάζει τα εγκλήματα του κομμουνισμού, όμως, καθώς είναι χαρακτηρισμένο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το Γολοντομόρ, όποιος το αρνηθεί θα έρχεται προφανώς, αντιμέτωπος με τον «αντιρατσιστικό» νόμο. Για αυτό το ΚΚΕ το καταψηφίζει, φοβούμενο «ιδεολογικού χαρακτήρα διώξεις», όπως λέει (ο Γκιόκας είπε ότι «οι διατάξεις… ανοίγουν τον δρόμο ποινικοποίησης των ιδεών»). Σε άρθρο του δε οΡιζοσπάστης οδύρεται γράφοντας: «Επικίνδυνους δρόμους για την ποινικοποίηση της λαϊκής πάλης και την αντιμετώπιση των ριζοσπαστικών ιδεών, της κομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης ανοίγει το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση, με πρόσχημα το ρατσισμό και τον εγκωμιασμό του ναζισμού…». Ως γνωστόν το ΚΚΕ υμνεί τον σφαγέα Στάλιν, ενώ όταν η ΕΡΤ τον Οκτώβριο του 2010 πρόβαλε (απίστευτο κι όμως το έκανε!) το ντοκιμαντέρ «Soviet Story» (“Η Σοβιετική Iστορία” δείτε το εδώ), το ΚΚΕ εξέδωσε σκληρή ανακοίνωση κάνοντας λόγο για «αντικομμουνιστική φρενίτιδα» και «κατάπτυστο δημιούργημα»…
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
