(Κρυπτο)ανθέλληνες

(Κρυπτο)ανθέλληνες

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΙ παλιοί έφυγαν, οι καινούριοι αδημονούν για την ορκωμοσία κι εμείς περιμένουμε. 

Θα μας βγουν καλύτεροι οι αναμάρτητοι(;).

 Θα ξεκινήσουν το ξήλωμα των προνομίων για καλό δείγμα γραφής, τόλμης και προθέσεων ή θ’ αράξουν ίδια στα βουλευτικά έδρανα με το άλλοθι των αχόρταγων του παρελθόντος;
ΤΙ άλλο περιμένουμε; 

Τους εκλεγμένους να τα βρουν και τα κόμματα να συμπράξουν. Κάτι ακούσαμε για ξένους ανθέλληνες και για έλληνες πατριώτες. 

 Και, βέβαια, πέρασαν δυο αιώνες απ’ το θαύμα της επανάστασης των ενωμένων ελλήνων και....
κάποιες δεκαετίες απ’ το τελευταίο του «ΟΧΙ» με τους έλληνες μονιασμένους, «με το χαμόγελο στα χείλη». 

Ύστερα ξέσπασε ο καπιταλισμός κι έβγαλε τα λυσσακά του. 

Το «υπέρ βωμών και εστιών» έγινε υπόθεση…οικογενειακή, με τους «αγώνες» τυλιγμένους στη χρυσόσκονη του πλούτου.
ΨΑΞΑΜΕ, λοιπόν, για ανθέλληνες και τους βρήκαμε «έξω». Στους κοντινούς εταίρους και στους μακρινούς (υπερπόντιους) «φίλους και συμμάχους».

 Μας πίκραναν, μας δάγκωσαν κι ήταν φυσικό, επόμενο και αναμενόμενο. 

Τους μετρήσαμε, τους καταγράψαμε κι ύστερα στραφήκαμε προς τα «φίλια τμήματα» της ημετέρας πατρίδας.
ΚΙ από πού και πώς ν’ αρχίσεις; 

Από ψηλά, με τους «μικρούς και νάνους» να πουλάνε και τη μάνα τους για χρήμα και «δόξα».

Τους δώσαμε τη δύναμη να βάλουν σε τάξη τα κοινά και να μας κυβερνήσουν.

 Σταθήκαμε απέναντι παρατηρώντας τις συσπάσεις του προσώπου τους για την Ελλάδα που πεθαίνει και βγάλαμε τη μεζούρα για να μετρήσουμε τον πατριωτισμό τους. 

Δεν είδαμε…συσπάσεις και μόνο αγριεμένες φάτσες είδαμε μη τους φάνε την πρωτιά κι ούτε η μεζούρα χρειάστηκε για να μετρήσουμε τον πατριωτισμό τους. 

Ξέχασαν την Ελλάδα και τα πάθη της και μόνο στη θέα της καρέκλας το μάτι τους γυαλίζει.
ΚΑΙ δεν είναι της πλάκας οι καυγάδες και για την τιμή των όπλων (τους). 

Βαθιά διχασμένοι οι ντόπιοι ανθέλληνες ξεσπαθώνουν μη τους κλέψει ο διπλανός απ’ το παχνί, μη τους φάει στο ζύγι.
ΔΕΝ δεσμεύονται, δεν συναινούν και δεν μονιάζουν.

 Σε απόσταση ασφαλείας απ’ την καρέκλα του αποφασίζοντος και της ευθύνης, για να’ χει συνέχεια ο «αγώνας». 

Εύκολος, μαζικός, εντυπωσιακός. 

Στα πεζοδρόμια και σε χώρους δουλειάς.

 Με μπλόκα και τρικλοποδιές μη στηριχτεί στα πόδια της η Ελλάδα.
ΕΝΑΣ - ένας τους έχουν δίκαιο κι όλοι μαζί έχουν άδικο-μετράει το αποτέλεσμα. 

Ανάμεσά τους (κρυπτο)ανθέλληνες με εξασφαλισμένα τα πλούτη και το μέλλον των παιδιών τους. 

Αυτοί θα κολυμπάνε στο πέλαγος της δραχμής με το σωσίβιο (των ευρώ) κι εμείς στη δυστυχία μας.

http://ksipnistere.blogspot.com/2012/05/blog-post_4958.html?