Επικίνδυνοι ακροβατισμοί υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη "καταργούν" τη Λοζάνη

Επικίνδυνοι ακροβατισμοί υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη "καταργούν" τη Λοζάνη

 

Με εξαιρετικά περιφραστικό τρόπο ο υποψήφιος για το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Δημήτρης Χριστόπουλος υποστηρίζει ότι η Συνθήκη της Λοζάνης δεν τον καλύπτει. Δεν το λέει καθαρά αλλά από τις δηλώσεις του  στο XanthiPress.gr, σχετικά με την υπόθεση της Σαμπιχά Σουλεϊμάν αυτό προκύπτει. 

Διαβαστε τι δήλωσε και τα συμπεράσματα δικά σας. Εμείς το μόνο που έχουμε να επισημάνουμε είναι ότι η μειονότητα της Θράκης δεν είναι “ένα ενιαίο συμπαγές πράμα”, όπως υποστηρίζει ο κ. Χριστόπουλος.

Οι δηλώσεις του:

«Δύσκολα θα μπορούσα να δω τον εαυτό μου σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο με ένα πρόσωπο που στο στο χώρο της μειονότητας της Δυτικής Θράκης εκφράζει η υποψηφιότητα από το Δροσερό Ξάνθης που ευτυχώς αποσύρθηκε…Στο ψηφοδέλτιο αυτό μπήκα με συγκεκριμένη αποσκευή στα μειονοτικά θέματα. Χαίρομαι διότι η αποσκευή αυτή εκτιμήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και συνοψίζεται σε: διμέτωπο αγώνα ενάντια στους εθνικισμούς -ελληνικό και τουρκικό-, αλλά πρωτίστως στο δικαίωμα των ανθρώπων να αυτοδιατίθενται σε όποια εθνική κοινότητα θέλουν, χωρίς να αυτό να απειλεί τη θέση τους στην πολιτική κοινότητα του ελληνικού λαού.

»Από τη στιγμή που η ελληνική πολιτική στη Θράκη άλλαξε και από πολιτική διακρίσεων έγινε "ισονομία – ισοπολιτεία" οι διάφοροι μηχανισμοί ελαφρού και βαθέως κράτους βάλθηκαν να μας πουν ότι η μειονότητα δεν είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα αλλά δύο και τρεις εθνοτικές ομάδες, "πομάκων, τσιγγάνων και τουρκογενών". Με το "γένος" δεν τα πάω καλά, όχι διότι δεν μου αρέσει το Πατριαρχείο αλλά διότι είμαι πολίτης ενός νεωτερικού σύγχρονου κράτους. Έτσι νομίζω τουλάχιστον…Ένα πράγμα είναι να λέει ένας αριστερός μειονοτικός της Θράκης ότι "δεν είμαι μουσουλμάνος διότι είμαι άθεος" και άλλο να λέει η κυρία ότι "με καταπιέζει ο τουρκικός εθνικισμός". Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβει την απλή αλλά κρίσιμη διαφορά που καθιστά κάποιους μειονοτικούς σύμβολα έκφρασης συντροφικής συνύπαρξης και αλληλεγγύης και κάποιους άλλους (κάποιες εν προκειμένω) δούρειους ίππους του ενός εθνικισμού στον άλλον».

Σχόλιο; Η "αριστεροσύνη" δεν αποδεικνύεται με τέτοιους επικίνδυνους ακροβατισμούς...