Εγκλήματά τους που μόνιμα κρύβουν οι αντιφασίστες

Εγκλήματά τους που μόνιμα κρύβουν οι 

αντιφασίστες

Η Ουκρανία θυμάται το Holodomor! 

Όταν ο Στάλιν σκότωνε εκατομμύρια απ’ την πείνα!

 

Η Ουκρανία και τα μέλη της ουκρανικής διασποράς σε όλο τον κόσμο δεν μπορούν να ξεχάσουν μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία της χώρας, όταν τα εκατομμύρια των προγόνων τους πέθαιναν από την πείνα κάτω από τη σιδηρά κυριαρχία του Ιωσήφ Στάλιν.

Ο πρόεδρος Viktor Yanukovich  μαζί με τους πρώην προέδρους LeonidKravchuk,Leonid Kuchma και Viktor Yushchenko στο Μνημείο για τα θύματα του Holodomor, στις 23 Νοεμβρίου 2013

Πριν από ογδόντα χρόνια (1932-1933), όταν η Ουκρανία ήταν κάτω από την εξουσία της ΕΣΣΔ, εκατομμύρια απλών Ουκρανών έχασαν τη ζωή τους ως επί το πλείστον από την πείνα, ως αποτέλεσμα της εκκαθάρισης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και της εκβιομηχάνισης από το σοβιετικό καθεστώς. 
Το μεγαλύτερο αυτό έγκλημα του σταλινικού καθεστώτος ονομάστηκε «Holodomor» («Γολοντομόρ») ή «εκτέλεση από την πείνα». Προέρχεται από τις λέξεις «Γόλοντ» («holod») που σημαίνει λιμός και «μορίτι» που σημαίνει πρόκληση θανάτου (από το ρήμα «moryty» = σκοτώνω).

Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πόσοι πέθαναν από την πείνα που επέβαλε το τυραννικό σταλινικό καθεστώς στην Ουκρανία. Σε τηλεγράφημα προς τα κεντρικά της ΝΚVD, (της σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας και προκατόχου της ΚGΒ), ο τοπικός διοικητής στο Χαρκίβ έγραψε στις 5 Ιουνίου του 1933: «… η θνησιμότητα είναι πλέον τόσο μεγάλη που σε κάποια χωριά οι τοπικές αρχές σταμάτησαν να μετρούν τους θανάτους…». Υπολογίζεται πάντως ότι τον χειμώνα του 1932-1933 πέθαναν 7-10 εκατομμύρια, δηλαδή σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της σιτοπαραγωγού αυτής χώρας.

Ο Στάλιν αποφάσισε ότι οι Ουκρανοί αγρότες έπρεπε να ενταχθούν στα κολχόζ και ότι συγκομιδές τους θα έπρεπε να κατασχεθούν από τις σοβιετικές αρχές. Οι μπολσεβίκικες δυνάμεις σάρωσαν τα χωριά αρπάζοντας την τροφή και πραγματοποιώντας μαζικές εκτελέσεις. Εάν κάποιον τον συλλαμβάνανε να κλέβει τρόφιμα ή να προσπαθεί να φύγει από την περιοχή σε αναζήτηση ψωμιού, είτε τον φυλακίζανε, είτε τον γυρνούσαν πίσω, είτε τον εκτελούσαν.

Πολλοί Ουκρανοί επέζησαν τρώγοντας ψωμί που έκαναν από ζιζάνια (αγριόχορτα) και χόρτα και υπήρχαν τεκμηριωμένες αναφορές για κανιβαλισμούς.

Η σοβιετική κυβέρνηση της εποχής αρνήθηκε ότι υπήρχε λιμός στην Ουκρανία και όποιος μιλούσε γι’ αυτό τον έστελναν στα γκουλάγκ ή τον εκτελούσαν. Μόνο κατά την 50ή επέτειο του Holodomor (1983) η ΕΣΣΔ παραδέχτηκε ότι οι αγρότες είχαν πεθάνει, αν και επέμεινε επίσης ότι η αιτία ήταν η ξηρασία. Σήμερα, η ρωσική κυβέρνηση δέχεται ότι υπήρχε μια τεράστια πείνα στην Ουκρανία, αλλά αρνείται ότι ήταν μέρος μιας συντονισμένης προσπάθειας για να «εκκαθαριστεί» ο πληθυσμός.

Εδώ φωτογραφία από τις 18/5/2010 του Πρόεδρου της ΟυκρανίαςΒίκτωρ Γιανούκοβιτς και του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μενβέντιεφ στο Κιεβο, στο Μνημείο των Θυμάτων του Μεγάλου Τεχνητού Λιμού της Ουκρανίας.

Από το 2006, η Ουκρανία έχει διακηρύξει το τέταρτο Σάββατο του κάθε Νοέμβριο ως την Ημέρα Μνήμης του Holodomor. Η δήλωση που κυκλοφόρησε με αφορμή την 80η επέτειο από την ουκρανική κυβέρνηση αναφέρει: «Αν και το Χολοντόμορ ήταν ένα παράδειγμα μιας από τις χειρότερες πλευρές της ανθρωπότητας, η τεράστια αντοχή και το θάρρος που επέδειξε ο ουκρανικός λαός για την αντιμετώπιση αυτής της σκληρότητας είναι μια απόδειξη του αδάμαστου εθνικού πνεύματος».

«Ακόμη και στις χειρότερες μέρες του λιμού, ο λαός της Ουκρανίας δεν έχασε την ελπίδα ότι η πατρίδα του μια ημέρα θα γίνει ανεξάρτητη και ελεύθερη», καταλήγει η δήλωση.

Από τον Μάρτιο του 2008, δεκάδες κυβερνήσεις έχουν δεχτεί ότι οι ενέργειες αυτές της σοβιετικής κυβέρνησης αποτελούν μιαπράξη Γενοκτονίας. Η κοινή δήλωση των Ηνωμένων Εθνών το 2003, έχει ορίσει το Λιμό ως αποτέλεσμα των δράσεων και των πολιτικών του ολοκληρωτικού καθεστώτος που προκάλεσε το θάνατο εκατομμυρίων Ουκρανών, Ρώσων, Καζάκων και άλλων εθνοτήτων στην ΕΣΣΔ. 
Στις 28 Νοεμβρίου 2006, η Verkhovna Rada (το Κοινοβούλιο της Ουκρανίας), ψήφισε ένα νόμο που ορίζει το Holodomor ως μια «εσκεμμένη πράξη Γενοκτονίας» και έκανε την δημόσια άρνησή της παράνομη. Το μόνο κόμμα πουΔΕΝ ψήφισε το νόμο ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας. Ακόμα κι αν τον Απρίλιο του 2010 ο νεοεκλεγείς (φιλο-Ρώσος) πρόεδρος Γιανουκόβιτς ήταν αντίθετος με την θέση του (φιλο-Δυτικού) Γιουσένκο σχετικά με το Holodomor, ο νόμος δεν έχει καταργηθεί και παραμένει σε ισχύ. Στις 23 Οκτωβρίου του 2008, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα, με το οποίο αναγνώρισε το Χολοντόμορ ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».

Από αριστερά: Kaganovich, Stalin, Postyshev, Voroshilov

Στις 12 Ιανουαρίου 2010, στο Εφετείο του Κιέβου ξεκίνησε δίκη για το «γεγονός της Γενοκτονίας του Λιμού Holodomor στην Ουκρανία το 1932-1933». 
Τον Μάιο του 2009, η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας ξεκίνησε μια ποινική υπόθεση «σχετικά με τη Γενοκτονία στην Ουκρανία το 1932-1933». 
Σε απόφασή του στις 13 Ιανουαρίου 2010, το δικαστήριο έκρινε τον Ιωσήφ Στάλιν και άλλους ηγέτες των μπολσεβίκων ενόχους για «γενοκτονία εναντίον των Ουκρανών». 
Το δικαστήριο καταδίκασε έτους :Στάλιν, Vyacheslav Molotov, Lazar Kaganovich, Stanislav Kosior, Pavel Postyshev και άλλους, οι οποίοι είχαν πεθάνει πολλά χρόνια πριν. 
Η απόφαση αυτή τέθηκε σε ισχύ στις 21 Ιανουαρίου 2010.

Μια εβραϊκή οργάνωση της Ουκρανίας, η Ουκρανική Εβραϊκή Επιτροπή (Ukrainian Jewish Committee) αντέδρασε στην ποινική αυτή υπόθεση, επειδή η ουκρανική υπηρεσία ασφάλειας είχε ασκήσει πιέσεις για μια λίστα με πρώην σοβιετικούς αξιωματούχους που κατηγορούνται για τη διάπραξη του Holodomor.

 Τα περισσότερα από τα ονόματα στον κατάλογο ήτανΕβραίοι.
 

Ο Εβραίος βουλευτής της ουκρανικής βουλής Aleksandr Feldman(φωτο), ο οποίος είναι ηγέτης της Εβραϊκής Επιτροπής της Ουκρανίας, είχε χαρακτηρίσει την υπόθεση «μια φάρσα».

«Όλοι οι διοργανωτές του Μεγάλου Λιμού είναι νεκροί», είπε.

Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας είχε κυκλοφορήσει μια λίστα με τους υψηλόβαθμους του σοβιετικού κράτους και τους αξιωματούχους του Κομμουνιστικού Κόμματος – καθώς και αξιωματούχους της NKVD, της αστυνομία της Σοβιετικής Ρωσίας – κατηγορώντας ουσιαστικά τους Εβραίους και τους Λετονούς ως υπεύθυνους για τη διάπραξη και την εκτέλεση του Λιμού, επειδή οι περισσότεροι από τα ονόματα στον κατάλογο ήταν Εβραίοι.

Η εβραϊκή επιτροπή ζήτησε από την μυστική υπηρεσία να αναθεωρήσει τον κατάλογο, ο οποίος «υποκινούσε το μίσος μεταξύ εθνοτήτων», προκειμένου να ξεκαθαριστεί η «ανακρίβεια».

Ο Feldman θεωρούσε ότι υπάρχει «ο κίνδυνος» το υλικό της «Υπόθεσης  Γολοντομόρ» να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς. 

Σχ. ΚΟ: Ο νέος «αντιρατσιστικός» νόμος θα τιμωρεί όποιον «..με πρόθεση δημόσια αλλά και με οποιονδήποτε άλλον τρόπο (προφορικά, δια του Τύπου ή του διαδικτύου), εγκωμιάζει, επιδοκιμάζει, αρνείται κακόβουλα τη σημασία των εγκλημάτων γενοκτονίας ή κατά της ανθρωπότητας, των εγκλημάτων πολέμου, του Ολοκαυτώματος και του ναζισμού κλπ….». Ενώ όπως βλέπετε, δεν τιμωρείται όποιος εγκωμιάζει τα εγκλήματα του κομμουνισμού, όμως, καθώς είναι χαρακτηρισμένο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το Γολοντομόρ, όποιος το αρνηθεί θα έρχεται προφανώς, αντιμέτωπος με τον «αντιρατσιστικό» νόμο. Για αυτό το ΚΚΕ το καταψηφίζει, φοβούμενο «ιδεολογικού χαρακτήρα διώξεις», όπως λέει (ο Γκιόκας είπε ότι «οι διατάξεις… ανοίγουν τον δρόμο ποινικοποίησης των ιδεών»). Σε άρθρο του δε οΡιζοσπάστης οδύρεται γράφοντας: «Επικίνδυνους δρόμους για την ποινικοποίηση της λαϊκής πάλης και την αντιμετώπιση των ριζοσπαστικών ιδεών, της κομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης ανοίγει το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση, με πρόσχημα το ρατσισμό και τον εγκωμιασμό του ναζισμού…». Ως γνωστόν το ΚΚΕ υμνεί τον σφαγέα Στάλιν, ενώ όταν η ΕΡΤ τον Οκτώβριο του 2010 πρόβαλε (απίστευτο κι όμως το έκανε!) το ντοκιμαντέρ «Soviet Story» (“Η Σοβιετική Iστορία” δείτε το εδώ), το ΚΚΕ εξέδωσε σκληρή ανακοίνωση κάνοντας λόγο για «αντικομμουνιστική φρενίτιδα» και «κατάπτυστο δημιούργημα»…

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ, εδώ κι εδώ

Η ζωή και το έργο του αντιχριστιανού «Μεσσία» Μωυσή Guibbory και η συμβολή του «μαθητή» του στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ

Η ζωή και το έργο του αντιχριστιανού «Μεσσία» Μωυσή Guibbory και η συμβολή του «μαθητή» του στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ

Τον Απρίλιο του 1941 εκδόθηκε στην Ιερουσαλήμ, στα εβραϊκά και στα αγγλικά, ένα βιβλίο 2.000 σελίδων με τίτλο «Η Βίβλος στα χέρια των Δημιουργών της» (‘The Bible in the Hands of its Creators’). Ο συγγραφέας του ονομαζόταν Moses Guibbory, Εβραίος από τη Ρωσία, ο οποίος ισχυριζόταν ότι είναι ο «Μεσσίας». Στο βιβλίο επιτίθεται με σφοδρότητα στον Ιησού Χριστό και τους χριστιανούς, αναφέρει δε ότι ο Χριστός ήταν ο "Σατανάς". (Δες στο τέλος μερικά σημεία από το βιβλίο).

Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας ομολογεί στην σελίδα 1877, είναι Εβραίος της Ρωσίας που ήλθε στο Ισραήλ με «αποστολή» να δημοσιεύσει το βιβλίο του. Υπόσχεται δε ότι μια μέρα οι συμπατριώτες του θα εξορίσουν όλους τους Χριστιανούς από τις δικές τους πατρίδες, ώστε να γευθούν και αυτοί το τι δοκίμασαν επί 2.000 χρόνια οι Εβραίοι.

Ο Moses (Μωυσής) Guibbory γεννήθηκε στην Ουκρανία – που τότε ήταν μέρος της τσαρικής Ρωσίας, το 1899. Ο πατέρας του πέθανε ενώ γυρνούσε από την Συναγωγή, από καρδιακή προσβολή όταν ο Μωυσής ήταν οκτώ ετών. Πέντε χρόνια αργότερα, ο νεαρός Μωυσής εγκατέλειψε τη μητέρα του και το σπίτι της αδελφής του. Ήταν δεκατριών ετών.

 

Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Τουρκία, πήγε στην Παλαιστίνη, όπου βρήκε ένα νέο σπίτι στο "Σπήλαιο του Συνεδρίου" στη βόρεια πλευρά της Ιερουσαλήμ. Ο Guibbory άρχισε να διαδίδει ότι τον είχαν συλλάβει στην Ρωσία ως κατάσκοπο, τον ανάγκασαν να σκάψει τον τάφο του και τον πυροβόλησαν. Εκείνος έπεσε στον τάφο νεκρός, αλλά... αναστήθηκε από τους νεκρούς και μετά σκότωσε τους φρουρούς και διέφυγε τη νύχτα. Ταλαιπωρημένος και εξαντλημένος περπατούσε μέσα στο χιόνι και διασώθηκε από έναν παλιό ασκητή. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920, ο Guibbory ανακοίνωσε ότι ήταν ο «Μεσσίας» και μερικοί άνθρωποι άρχισαν να τον πιστεύουν, αφού είχε καταφέρει να προβλέψει έναν ισχυρό σεισμό.

 

Άρχισε να αποκαλεί τον εαυτό του «ο Κύριος του Σύμπαντος», «η τελευταία Ενσάρκωση του Ιεχωβά», ο «Ποιμένας» και ο «Νέος Μωυσής». Όλα αυτά τα στήριζε με σχόλια που έκανε από τις Ιερές Γραφές, οι οποίες υποτίθεται «αποδείκνυαν» ότι όλοι οι προφήτες είχαν προβλέψει τον δικό του ερχομό σε αυτόν τον κόσμο. Όλα αυτά τα σχόλια τον οδήγησαν να γράψει το βιβλίο «Η Βίβλος στα Χέρια των Δημιουργών της» (‘The Bible in the Hands of its Creators’). Το κείμενο αυτό ο Guibbory το υπαγόρευε σε έναν μαθητή του και γραμματέα του, τον David Horowitz. Μετά την ολοκλήρωση του έργου, ο Guibbory «έχρισε» τον βοηθό του «Μεσσία, Υιό του Δαβίδ» (1932).

Μετά την αναχώρησή του από το Σπήλαιο του Συνεδρίου, έκανε οικογένεια και έζησε στην Ιερουσαλήμ. Μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1943, αφού ήρθε σε ρήξη με τον Horowitz. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, προσπάθησαν να τα βρουν πάλι, αλλά συμφιλίωση ποτέ δεν υπήρξε.

Έκανε μια δεύτερη οικογένεια στο Norwalk του Connecticut και συνέχισε το έργο του, έχοντας την διαποίμανση μιας μικρής ομάδας οπαδών του. Πέθανε τον Ιούνιο του 1985 από φυσικά αίτια, αφήνοντας οκτώ παιδιά.

 

Ο David Horowitz (1903–2002) έγινε ο γνωστός διπλωμάτης ο οποίος κατάφερε να εξασφαλίσει την αναγνώριση του Ισραήλ ως ανεξάρτητο κράτος από αρκετές χώρες το 1948. Είχε  στενή συνεργασία με τον Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Ο Horowitz υπήρξε θερμός σιωνιστής από τα νιάτα του και μετά τον χωρισμό του με τον «Μεσσία» Guibbory ίδρυσε την δική του οργάνωση που ονόμασε ‘United Israel World Union’, μια οργάνωση που χαρακτηρίστηκε «μια συναγωγή χωρίς τοίχους» που σκοπό έχει «την εξάπλωση μιας «οικουμενικής ιουδαϊκής πίστης». Αργότερα εργάστηκε για τα Ηνωμένα Έθνη και έγινε έμπιστος των Γ. Γ. του ΟΗΕ Dag Hammarskj και U Thant (Ου Θαντ), ενώ για χρόνια ήταν ο εκδότης του τριμηνιαίου ενημερωτικού δελτίου του Συνδέσμου Ανταποκριτών των Ηνωμένων Εθνών.

 - Σημειώνεται ότι και οι δύο αυτοί γενικοί γραμματείς του ΟΗΕ ήταν αποκρυφιστές ‘new agers’. Ο Σκανδιναβός Dag Hammarskjοld, (φωτο), ήταν μυημένος στην αποκρυφιστική - χριστιανίζουσα τάση του φιλοσόφου Teilhard de Chardin και πίστευε ότι «η εσωτερική μύηση είναι το υπέρτατο κλειδί για το γήινο πεπρωμένο μας στον χώρο και τον χρόνο». Είχε κυκλοφορήσει υπό την αιγίδα του φυλλάδιο, σχετικά με το Κέντρο Διαλογισμού το οποίο βρίσκεται στο κτίριο του Οργανισμού στη Νέα Υόρκη, που έλεγε ότι «ο υπερφυσικός βωμός από μαγνητίτη στο εσωτερικό του είναι αφιερωμένος στον Θεό που ο άνθρωπος λατρεύει με πολλά ονόματα και πολλές μορφές». Ο δε Ου Θαντ ήταν Βουδιστής - εσωτεριστής που είχε στόχο τη δημιουργία του «Ναού της Κατανόησης», γνωστού σαν «Ηνωμένα Έθνη των Θρησκειών του Κόσμου». Το 1973 δημιούργησε την ΜΚΟ «Planetary Citizens» (Πλανητικοί Πολίτες), σε συνεργασία με έναν γνωστό ακτιβιστή του κινήματος New Age, τον Donald Keys, με σκοπό την εξάπλωση του νεογνωστικισμού. - Διάβασε: Ο Αποκρυφιστικός Χαρακτήρας του Ο.Η.Ε.

 

Ο Horowitz (φώτο), έγραψε το 1953, το βιβλίο “State in the Making” (‘Κράτος στα Σκαριά’), στο οποίο εξιστορούσε τη συμβολή του στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

Ο Horowitz στον ΟΗΕ

Ο Horowitz λειτούργησε ως "ανεπίσημος" Σιωνιστικός λομπίστας και επηρέασε τις ψήφους τριών κρίσιμων κρατών της Κεντρικής Αμερικής στην ψηφοφορία του ΟΗΕ για τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης στις 29 Νοεμβρίου 1947. Επικοινωνούσε, επίσης, έμμεσα, με τον Αμερικάνο Πρόεδρο Τρούμαν, μέσα από ένα από τους κύριους βοηθούς του, καλώντας τον να τονίσει «το βιβλικό και προφητικό πεπρωμένο» της επανίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. 
Στη δήλωσή του ο Τρούμαν το πρωί μετά την κήρυξη της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ, στις 15 Μαΐου του 1948, αναφέρθηκε σε μερικές από τις ιδέες που ο Horowitz του είχε περάσει με ένα ιδιόγραφο σημείωμα για την υποστήριξη της αναγνώρισης του νεοσύστατου κράτους από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

 

O Horowitz με την Golda Meir

Ο Horowitz έλαβε ένα ειδικό «βραβείο επίτευγμα ζωής» από τον Γενικό Γραμματέα Μπούτρος Γκάλι. Εργάστηκε με ζήλο για να βρει πρώην ναζί, μεταξύ των οποίων τον Ρουμάνο Αρχιεπίσκοπο Vallerian Trifa, τον οποίον κυνηγούσε η Σεκουριτάτε. [Ο  Trifa δεν ήταν «ναζί», αλλά το «έγκλημά» του ήταν ότι νεαρός είχε ενταχθεί τη «Σιδηρά Φρουρά» (Garda de Fier) του Κορνέλιου Κοντρεάνου. Η συνεργασία μεταξύ των σιωνιστών στις ΗΠΑ και κομμουνιστών στη Ρουμανία είχε ως αποτέλεσμα την απέλαση του Trifa από τις ΗΠΑ (διάβασε αναλυτικά εδώ)]. Ο Horowitz επίσης έπαιξε μεγάλο ρόλο στην αφαίρεση των όρων «πονηρός, αιρετικός και εκβιαστή» κάτω από την ένδειξη "Εβραίος", από το ‘Roget's Thesaurus’.

Ο Horowitz έγραψε επίσης, το 1986 και το βιβλίο «Πάστορας Κάρολος Ρώσσελ: Ένας  πρώιμος Αμερικάνος Χριστιανός Σιωνιστής» ("Pastor Charles Taze Russell: An Early American Christian Zionist"). Το βιβλίο αναφέρεται λεπτομερώς στα φιλο-σιωνιστικά γραπτά και κηρύγματα του ιδρυτή των Μαρτύρων του Ιεχωβά.(Διάβασε: Ήταν ο Κάρολος Ρώσσελ ένας Μασόνος Σιωνιστής;)

 

Ο Horowitz έγραψε επίσης το «Τριάντα Τρία Κεριά» ("Thirty Three Candles"), ένα βιβλίο με λεπτομέρειες για την σχέση του με τον «Μεσσία» Μωυσής Guibbory (δες εδώ). Όπως λέει ο ίδιος, η συνάντησή του με τον Guibbory «άλλαξε και σχημάτισε την υπόλοιπη ζωή του».

Το 1993, με την ευκαιρία των 90ών γενεθλίων του, και της 50ης επετείου της United Israel World Union χαιρετίστηκε από ένα ευρύ φάσμα πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών του Ισραήλ, μεταξύ των οποίων και από τον Benjamin Netanyahu, τον Elie Wiesel, τον Ραβίνο Menachem Schneerson και πολλούς άλλους.

 

Παρακάτω κάποιες αναφορές του βιβλίου The Bible in the Hands of its Creators για τους Χριστιανούς και τον Ιησού Χριστό:

• σελ. 234 : «Η Καινή Διαθήκη είναι εκ βάθρων ένα πλήρες ψέμα»
• σελ. 239 : «Ό Ιησούς ήταν ανίσχυρος και χωρίς επιρροή. Ήταν πολύ αδύνατος για να τιμωρήσει τους Εβραίους, οι οποίοι αρνήθηκαν να τον αποδεχτούν».
• σελ. 241 : «Αυτό συνέβη εκατοντάδες έτη προ της εξαπλώσεως του καταραμένου κινήματος του Χριστιανισμού».
• σελ. 395 : «Ό Ιησούς ουδέποτε ενεφανίσθη ως αγωνιστής. Δεν απελευθέρωσε ούτε την μικρή ομάδα εβραίων, οι οποίοι κατοικούσαν στη γη του Ισραήλ τις ημέρες του. Διότι ήταν πονηρός, αξιοκαταφρόνητος, διεστραμμένος και ανίσχυρος σε τέτοιο σημείο ώστε να μη μπορεί να σώσει τον εαυτό του από την σταύρωση ή άλλο είδος θανάτου διότι ήταν δόλιος και απατεώνας».
• σελ. 452 : «Στον Ιησού δεν απέμεινε τίποτε άλλο από το να ακολουθήσει τα βήματα του Ιωάννου του Βαπτιστού, τα βήματα ενός ψευδοπροφήτη και να ρίψει τον εαυτόν του στον ατιμωτικό θάνατο της σταυρώσεως και επομένως το μόνο, το οποίο μπορούσε να πει ο Ιησούς, ήταν ότι δήθεν η βασιλεία του δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου»
• σελ. 955 : «Επομένως, ο Ιησούς είναι ψευδοπροφήτης…. Ο Ιησούς επιθυμούσε να κληρονομήσει τη θέση του Μωϋσή».
• σελ. 957 : «Επομένως, ο Ιησούς είναι ο ψευδής προφήτης ο οποίος αναφέρεται στο Δευτερονόμιο, διότι προσπάθησε να απομακρύνει τα τέκνα του Ισραήλ από τον Μωϋσή και τον Ιεχωβά τον Θεό τους, ο οποίος τους έφερε από την γη της Αιγύπτου για να ακολουθήσουν άλλους θεούς, τον Ιησού και τους συνεταίρους του και να τους υπηρετήσουν».
• σελ. 1170: «Επομένως είχα δίκιο και δεν είπα υπερβολές ούτε κατ’ ελάχιστον, όταν είπα ότι οι ιδρυτές και οι δημιουργοί του Χριστιανικού κινήματος ήσαν απόλυτοι αγροίκοι και απατεώνες».
• σελ. 1500: «…φθάσαμε στο αναμφίβολο συμπέρασμα, ότι ο πατέρας του Ιησού ήταν στην καταγωγή ένας Ρωμαίος (διαβάστε "Βαβυλώνιος") αν και συμφώνως με τους λόγους του Ιησού και των μαθητών του στα χριστιανικά ντοκουμέντα αναφέρεται ότι ο Ιησούς γεννήθηκε χωρίς πατέρα»… «...Ο Ιησούς αντικατέστησε τα πραγματικά ονόματα των Εβραίων μαθητών του με ξενικά ονόματα Ελληνο-Ρωμαΐκά...».
• σελ. 1509 : «Μπορούμε να πληροφορηθούμε ότι ακριβώς, όπως στη περίπτωση του πατέρα του έτσι και της μητέρας του η προέλευση δεν ήταν εκ του σπέρματος του Ισραήλ, αλλά εκ σπέρματος Χαλδαίων, δηλαδή ότι ούτε ο πατέρας του ούτε η μητέρα του ήσαν Ισραηλίτες, αλλά ήταν η μητέρα του εκ Χαλδαίων, κόρη της Βαβυλώνος...».
• σελ. 1511: «...αυτός παρουσίασε τον εαυτόν του ως νόθο».
• σελ. 1530 : «..τώρα διδαχθήκατε ότι όλες οι προσπάθειες του Ιησού, και μετά τον θάνατον του των μαθητών του ένα και μόνον σκοπό είχαν: να απομακρύνουν τους Εβραίους από τον Ιεχωβά, τον Θεό τους... για να προσκυνήσουν αντ’ αυτού το καταραμένο είδωλο του Χριστιανισμού ως Θεό τους...»…. «Και αυτή είναι η αιτία, για την οποία τα γραπτά του Χριστιανισμού δεν αναφέρουν καθόλου τις λέξεις "Ο Ιεχωβά είπε"... με τις οποίες όλα τα βιβλία της Βίβλου είναι ευλογημένα. Διότι ο ίδιος ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά, ότι αυτός ήταν ο Σατανάς, όπως ο ίδιος παραδέχεται όταν με το όνομα "Σατανάς" κάλεσε ένα άνθρωπο της εμπιστοσύνης του (Ιούδα) τον οποίο τοποθέτησε επί του θρόνου του ως διάδοχο...».
• σελ. 1542 : «...τώρα, όταν πλέον είναι φανερό σε εμάς και αποδεικνύονται τα πάντα σχετικά με την προέλευση του Ιησού του Ναζωραίου, όλα αυτά μας λέγουν απερίφραστα, ότι αυτός δεν ήταν εκ σπέρματος Ισραήλ, αλλά πραγματικά εκ σπέρματος Αμαλήκ, αυτού του σπέρματος, το οποίο ο Ιεχωβάς καταπολεμούσε από αρχαιοτάτων χρόνων και καταπολεμά μέχρι σήμερον».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές:
εδώ, http://www.livius.org/men-mh/messiah/messiah_l06.html

εδώ, http://deuceofclubs.com/books/001guibb.htm

εδώ,  http://deuceofclubs.com/books/001guibb.htm

εδώ http://www.unitedisrael.org/United-Israel-Organization-Information/Founder-David-Horowitz.html

και εδώ. http://en.wikipedia.org/wiki/David_Horowitz_%28author%29

Οι αναφορές από το ‘The Bible in the Hands of its Creators’ προέρχονται από το βιβλίο «Το Ξεσκέπασμα του Ταλμούδ», του I.B. Pranaitis

Shlomo Sand: «Θα ήθελα να σταματήσω να θεωρώ τον εαυτό μου Εβραίο. Το Ισραήλ είναι το πιο ρατσιστικό κράτος και οι Εβραίοι της διασποράς θέλουν να ελέγχουν τα κράτη στα οποία κατοικούν»

Shlomo Sand: «Θα ήθελα να σταματήσω να θεωρώ τον εαυτό μου Εβραίο. 

Το Ισραήλ είναι το πιο ρατσιστικό κράτος και οι Εβραίοι της διασποράς θέλουν να ελέγχουν τα κράτη στα οποία κατοικούν» 

 Ο πασίγνωστος Εβραίος αντιφρονών καθηγητής Shlomo Sandπαραδέχτηκε ότι το Ισραήλ είναι το «πιο ρατσιστικό κράτος στον κόσμο» - και ότι οι Εβραίοι στο υπόλοιπο κόσμο εργάζονται όλοι για να "κυριαρχήσουν" και να "ελέγξουν" τις πολιτικές στα έθνη που μένουν για να υποστηριχθεί το ρατσιστικό σιωνιστικό κράτος.

Ο Shlomo Sand, Ισραηλινός ιστορικός και καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, είναι μια εξέχουσα πνευματική προσωπικότητα με πολλούς όμως επικριτές εντός του Ισραήλ που τον κατηγορούν για την αντισιωνιστική του δράση. Το βιβλίο του «Πως επινοήθηκαν οι Εβραίοι» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Pandora Books.

Το εκπληκτικό ξέσπασμα από τον καθηγητή Sand-ο οποίος κέρδισε την πρώτη φήμη για τη διάδοση της τώρα – αναξιόπιστης "Χαζάρικης" θεωρίας προέλευσης των Ασκενάζι Εβραίων - («Πώς επινοήθηκαν οι Εβραίοι») – περιέχεται στο νέο βιβλίο του «Πώς σταμάτησα να είμαι Εβραίος» ("How I Stopped Being a Jew").

Στο νέο του βιβλίο, ο Sand, ο οποίος μεγάλωσε στο Ισραήλ, συζητά αυτό που αποκαλεί «αρνητικές συνέπειες της ισραηλινής αξιοποίησης του μύθου του εκλεκτού λαού» και ό, τι ο ίδιος αποκαλεί "βιομηχανία ολοκαυτώματος". 
(Υπάρχει και βιβλίο με τον τίτλο «Η βιομηχανία του Ολοκαυτώματος» -  Σκέψεις σχετικά με την εκμετάλλευση της εβραϊκής οδύνης. Του Norman G. Finkelstein - Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2001).


Ο ίδιος απορρίπτει επίσης την εβραϊκή θρησκεία εξαιτίας της «γενοκτονικής Γιαχβεστικής παράδοσης» - μια αναφορά σε εκείνα τα «ιερά βιβλία» της θρησκείας, που περιέχουν άμεσες οδηγίες προς τους Εβραίους από το Θεό που δικαιολογούν, κυριολεκτικά, τη δολοφονία και την εκδίωξη των εθνικών.

 Σε ένα άρθρο της βρετανικής εφημερίδας Guardian που ασχολείται με το νέο του βιβλίο, ο Sand λέει :

«Γνωρίζω ότι ζω σε μία από τις πιο ρατσιστικές κοινωνίες στον δυτικό κόσμο. 
Ο ρατσισμός είναι παρών σε κάποιο βαθμό παντού, αλλά στο Ισραήλ υπάρχει βαθιά μέσα στο πνεύμα των νόμων. 
Διδάσκεται στα σχολεία και τα κολέγια, εξαπλώθηκε στα μέσα ενημέρωσης, και πάνω απ’ όλα και το πιο φοβερό, στο Ισραήλ, οι ρατσιστές δεν ξέρουν τι κάνουν και, εξαιτίας αυτού, δεν αισθάνονται σε καμία περίπτωση ότι υποχρεούνται να ζητήσουν συγγνώμη.

Συχνά ακόμη και ντρέπομαι για το Ισραήλ, ιδιαίτερα όταν είμαι μάρτυρας του σκληρού στρατιωτικού αποικισμού του, με τα αδύναμα και ανυπεράσπιστα θύματά του, τα οποία δεν αποτελούν μέρος του «εκλεκτού λαού».

Βαθύτερα μέσα στο ίδιο βιβλίο του, ο Sand κάνει την εξής παρατήρηση σχετικά με το πώς οι Εβραίοι της Διασποράς χρησιμοποιούν τώρα τη θέση τους για να "κυριαρχήσουν" 
και να "ελέγξουν" τα έθνη που τους φιλοξενούν:

«Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν υπάρχει πλέον χώρα στον κόσμο όπου οι απόγονοι του εκλεκτού λαού να εμποδίζονται να μεταναστεύσουν στο κράτος των Εβραίων. 
Ο Σιωνισμός έχει μετατοπίσει το στόχο του που αποτελούσε αρχικά τον λόγο ύπαρξής του και απέκτησε μια δεύτερη νιότη μέσω μιας αναζωογονημένης πρωτοβουλίας.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, όσοι φιλοδοξούν να ταυτιστούν με το σπέρμα του Αβραάμ καλούνται να συγκεντρώσουν κεφάλαια για τη στήριξη της γης των Εβραίων, που είναι σε πλήρη εδαφική επέκταση και, πάνω απ’ όλα, να ενεργοποιήσουν όλα τα δίκτυα επιρροής πάνω στην εξωτερική πολιτική και την κοινή γνώμη της χώρας τους.

Τα αποτελέσματα του τελευταίου στόχου ήταν αξιοσημείωτα.

Σε μια εποχή που ο κοινοτισμός απολαμβάνει αυξανόμενη νομιμοποίηση - ιδιαίτερα σε μια εποχή ευλάβειας για τον «ιουδαιο-χριστιανικό» πολιτισμό, στον οποίο στηρίζεται η «σύγκρουση των πολιτισμών» - είναι πιο δυνατό από ποτέ να αναπτύσσει υπερηφάνεια ένας επειδή είναι Εβραίος και να βρίσκει τον εαυτό του να είναι με την πλευρά της των ισχυρών που κυριαρχούν την ιστορία».


Ενώ ο Sand προσεγγίζει το όλο το θέμα από μια θέση που παραδοσιακά θεωρείται «πολύ αριστερή» - και έχει την αποδεδειγμένα εσφαλμένη πεποίθηση ότι δεν υπάρχει καμία γενετική βάση του Ιουδαϊσμού - οι παρατηρήσεις του σχετικά με την πραγματική φύση του εβραϊκού ρατσιστικού φυλετισμού είναι ακριβείς.

Εκεί που ο Sand κάνει το ουσιαστικό λάθος του είναι η κατανόηση ότι όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά έχει στην πραγματικότητα μια βιολογική προέλευση. Όλοι μας-ανεξαρτήτως εθνοτικής προέλευσης-είμαστε απλώς προϊόντα των προγόνων μας. 
Οι ικανότητές μας, οι περιορισμοί μας, και οι έμφυτοι χαρακτήρες μας, όλα έχουν κληρονομηθεί από εκείνους που έχουν έρθει πριν από εμάς.

Η συνειδητοποίηση του Sand ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών του Εβραίων είναι υπερ-ρατσιστές και υποκριτές, πρέπει να είναι αρκετά δύσκολο για αυτόν να γίνει κατανοητή. 
Θα ήταν πάρα πολύ προχωρημένο να περιμένω από αυτόν να ομολογήσει ότι υπάρχει μια κληρονομική πτυχή στην εβραϊκή συμπεριφορά που διαιωνίζει αυτόν τον ανοικτό ρατσισμό και το μίσος απέναντι στους εθνικούς από γενιά σε γενιά.

Το νέο βιβλίο του Sand έχει ήδη προσελκύσει την οργή κάποιων από τους πρώην συμπατριώτες του Εβραίους.

Ο εβραίος δημοσιογράφος Gordon Haber, σε ένα άρθρο στην εφημερίδα ‘The Jewish Daily Forward’, για παράδειγμα, απορρίπτει τον Sands ως "εκκεντρικό" -πλην αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι ο Sand είχε αναγνωρίσει σωστά μία πτυχή της εβραϊκής συμπεριφοράς που ακόμη και ο Haber βρίσκει αινιγματική: δηλαδή την παραπαίουσα υποκρισία των Εβραίων στην Αμερική που υποστηρίζουν τον ρατσισμό του Ισραήλ, ενώ προωθούν την ακριβώς το αντίθετη πολιτική στις ΗΠΑ.

Ο Haber έγραψε:

«Και όμως, αν θέλω να είμαι ειλικρινής, ο Sand εγείρει ένα ζήτημα μείζονος σημασίας. Για τον Sand, υπάρχει μια «στενή σχέση» μεταξύ μιας ουσιοκρατικής εβραϊκής ταυτότητας και πώς το Ισραήλ αντιμετωπίζει τους μη-Εβραίους της. Πολλοί, βέβαια, θα υποστηρίξουν ότι το Ισραήλ είναι ένας παράδεισος για τους μουσουλμάνους και όλα είναι εξαίρετα, στη Γάζα.

Αλλά εκείνοι από εμάς που αγωνίζονται για την πνευματική εντιμότητα, αναγνωρίζουμε την αντίφαση μεταξύ των Δυτικών ιδανικών και μιας εθνο-θρησκευτικής κυβέρνησης που εξευτελίζει και συμπεριφέρεται σκληρά σε άτομα που υπάγονται στη δικαιοδοσία του. Οι Αμερικανο-Εβραίοι, ιδίως, πρέπει να αναρωτηθούν γιατί υποστηρίζουν μια κατάσταση στο Ισραήλ που δεν θα ανέχονταν ποτέ στη δική τους χώρα».

Φυσικά, ούτε ο Sand, ούτε ο Haber θα τολμούσαν να αγγίξουν τον πραγματικό λόγο για την προφανή υποκρισία - η οποία είναι ότι ο εβραϊκός ρατσιστικός φυλετισμός εμπλέκεται σε μια στρατηγική του διαίρει και βασίλευε για να εξασφαλίσει ότι οι μη-Εβραίοι παραμένουν διαιρεμένοι και πολύ μακριά από την πραγματική πηγή της δύναμης στις ΗΠΑ και αλλού, που είναι το εβραϊκό λόμπι.



ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Του David Duke – πηγή

http://redskywarning.blogspot.gr/2014/10/shlomo-sand.html