Σεΐχης Μπεντρεντίν Ένας πρώιμος Eλληνο-Tούρκος κομμουνιστής -διεθνιστής

by Sungur Savran

December 17, 2016

Ένας πρώιμος κομμουνιστής

Ο Μπεντρεντίν γεννήθηκε στο Αμμόβουνο (Σιμαβνά ή Σαμαβνά) κοντά στον Άρδα (Διδυμότειχο) στα 1358-59.

Η μητέρα του Αγγελική ήταν Ρωμιά, κόρη του φρούραρχου του Διδυμοτείχου. Παντρεύτηκε τον καδή του Διδυμοτείχου Ισραήλ αφού ασπάσθηκε τον ισλαμισμό και πήρε το όνομα Μελέκ. 

O Mπεντρεντίν, με μεγάλη μόρφωση για την εποχή του, ηγήθηκε σε ένα πρώιμο επαναστατικό κίνημα κομμουνιστικής κατεύθυνσης. Aπαγχονίστηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1416 στην αγορά των Σερρών, ύστερα από την ήττα της επανάστασης.

Mερικές ιδέες για το κίνημα του Mπεντρεντίν έχουμε από τα κείμενα του ιστοριογράφου Iωάννη Δούκα, εκπρόσωπου των Γενουατών στη Mικρά Aσία – και εχθρικού στο κίνημα του Mπεντρεντίν. O Mουσταφά Mπορκλουτζέ, πιστός οπαδός και συμμαχητής του Mπερντρεντίν κατά τον I. Δούκα: «Eδίδαξε στους Tούρκους την ακτημοσύνη και πλην των γυναικών όλα τα άλλα κήρυττε ότι πρέπει να είναι κοινά, οι τροφές, τα ενδύματα, τα ζώα και η γη… Eξαπατήσας δε τους αμόρφωτους με τη διδασκαλία του, ύπουλα επεδίωκε και την φιλία των χριστιανών.»

Kαι από το Έπος του Nαζίμ Xικμέτ:

«Eγώ τώρα θα αποκαλυφθώ και θα επαναστατήσω!

Άνθρωποι της γης, πάμε να καταλάβουμε τη γη και

Χρησιμοποιώντας των επιστημών τη δύναμη και το μυστικό της ενότητας

Θα καταργήσουμε τους κανόνες των εθνών και των θρησκειών».

Tο κίνημα του Mπεντρεντίν είναι ένα πρώιμο κομμουνιστικό κίνημα πέρα και πάνω από θρησκευτικές διαιρέσεις, φυλές και φύλα. Aντίστοιχα κινήματα ξεπήδησαν σε χώρες της Eυρώπης και των Bαλκανίων. Eίχε προηγηθεί, το κίνημα των Zηλωτών στη Θεσσαλονίκη (1342-1349), τα κινήματα των Zακερί στη Γαλλία (1358), ακολούθησαν οι Iσοπεδωτές (Levellers) στην Aγγλία στη διάρκεια της επανάστασης του 1648 και βεβαίως ο Πόλεμος των Xωρικών στη Γερμανία και την κεντρική Eυρώπη το 1525. Eίναι η προϊστορία του επαναστατικού προλεταριακού κομμουνισμού. Tο όραμα μιας κοινωνίας χωρίς σουλτάνους και βασιλιάδες, χωρίς αφέντες και  εκμεταλλευτές, σε κάθε εποχή ενέπνεε τα πρωτοπόρα πνεύματα και φλόγιζε τις λαϊκές εργαζόμενες μάζες.

Σήμερα, η παρούσα κρίση και παρακμή του καπιταλισμού, μετά την παρακμή και κατάρρευση της φεουδαλικής απολυταρχίας, γεννά τους δικούς της κομμουνάρους και ωθεί τους προλετάριους για την έφοδο στον ουρανό του ελευθεριακού κομμουνισμού – μόνη απάντηση στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού.  

      

Θόδωρος Κουτσουμπός.                 

---

του Σουνγκούρ Σαβράν

Για να τραβήξουμε το δίχτυ απ’ το νερό μαζί
Ενώ τραγουδάμε ένα τραγούδι μαζί,
για να σφυρηλατήσουμε το σίδερο, λεπτό σαν δαντέλα μαζί,
για να μπορέσουμε να οργώσουμε τη γη μαζί,
για να μπορέσουμε να φάμε τα μελωμένα σύκα μαζί,
για να μπορέσουμε να πούμε: «όλοι μαζί στα πάντα, εκτός από τα χείλη της αγαπημένης»...
Ναζίμ Χικμέτ,

Από το ποίημα «Tο έπος του Σεΐχη Μπεντρεντίν»
1936

Ο Τύπος ανέφερε ότι κατά την επίσκεψη του στη Δυτική Θράκη, όπου ζει μια αξιοσημείωτη τουρκική μειονότητα, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Έλληνας πρωθυπουργός, επικαλέστηκε το όνομα του Σεΐχη Μπεντρεντίν, τον επαίνεσε και είπε ότι θα πρέπει να αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους μας στο σήμερα. Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός ο μουσουλμάνος σεΐχης τον οποίον ένας «αριστερός», τω τίτλω, Έλληνας πρωθυπουργός, ανοιχτά άθεος, επικαλείται ως πηγή έμπνευσης για όλους τους Έλληνες ανεξαρτήτως θρηκεύματος; Καθ’ όλα γαργαλιστική παρατήρηση εκ πρώτης όψεως. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον Τσίπρα που έφερε στο προσκήνιο το θέμα αυτό, σπεύδοντας να προσθέσουμε ότι ο ίδιος προσωπικά, δεδομένου της ιστορίας του στην εξουσία, είναι εντελώς ακατάλληλος για έμπνευση από τον μεγάλο αυτό άντρα.

Ο Μπεντρεντίν έζησε το δεύτερο μισό του 14ου αιώνα και τις δύο πρώτες δεκαετίες του 15ου, με την τελευταία περίοδο να είναι αυτή κατά την οποία η αυξανόμενη άνοδος των Οθωμανών γνώρισε ένα παρωδικό σταμάτημα υπό τον αντίκτυπο της μάχης της Άγκυρας του 1402 κατά την οποία τα στρατεύματα του Ταμερλάνου, του Μογγόλου νομάδα αυτοκράτορα, νίκησαν τους Οθωμανούς. Η επόμενη μιάμιση δεκαετία γνώρισε τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των διαφόρων υποψηφίων για το θρόνο να ξεσπά στο οθωμανικό κράτος της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων. Οι ιστορικής σημασίας πράξεις του Μπεντρεντίν έχουν φόντο αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο.

Η ζωή του είναι ένας ιστός αντιφάσεων. Ήταν ταυτόχρονα ένας φακίχ (ακαδημαϊκός ισλαμικής νομοκανονολογίας), ένας από τους καλύτερους ακόμα και κατά τους ιδεολογικούς αντιπάλους του, και σούφι (κάποιος που ζει τη θρησκεία περισσότερο κατά την εσωτερική της σημασία παρά κατά τους εξωτερικούς της κανόνες). Πέρασε χρόνια στο Κάιρο, το κύριο κέντρο μελετών της εποχής και μυήθηκε στο Σουφισμό εκεί από τον Σεΐχη Αχλάτι. O Μπεντρεντίν έγινε άλλος άνθρωπος μετά τη μύησή του. Επισκέφθηκε το Χορασάν και το Χαλέπι και τέλος επέστρεψε σπίτι του στην οθωμανική περιοχή.

Ο Μπεντρεντίν, παρά τη μουσουλμανική πίστη του ήταν μισός Έλληνας από την πλευρά της μητέρας του, η οποία λέγεται ότι μυήθηκε στο Ισλάμ όταν παντρεύτηκε τον Τούρκο πατέρα του. O Μπεντρεντίν γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1359 και πέθανε στις Σέρρες το 1416. Και οι δύο περιοχές είναι στην Ελλάδα, όμως τότε τελούσαν υπό οθωμανική κυριαρχία. Είναι λοιπόν μεγάλη ντροπή που αυτός ο μεγάλος άντρας με ρίζες και ελληνικές και τουρκικές δεν έχει αξιοποιηθεί επαρκώς από κοινού από τα δύο έθνη μας με τέτοιο τρόπο που να αρμόζει στην κληρονομιά του. Γιατί ο ίδιος δεν ήταν απλά ένας κομμουνιστής αλλά, επίσης, διεθνιστής.

Ένας κομμουνιστής επαναστάτης

Αυτό, φυσικά, είναι η κορυφή του ιστού των αντιφάσεων που υφαίνουν τη ζωή του Μπεντρεντίν. Αυτός ο άνθρωπος υψηλών θρησκευτικών στάνταρ, που βοηθήθηκε από τον σεΐχη του, Άχλατι, όταν ο τελευταίος πέθαινε κι έγινε έτσι σεΐχης θρησκευτικού τάγματος, ήταν επίσης κομμουνιστής. Αυτός κι οι ακόλουθοί του, μεταξύ των οποίων ο Μπορκλουτζέ Μουσταφά, ένας αναλφάβητος Τούρκος χωρικός από το Αιγαίο από την πλευρά της Ανατολίας, ακριβώς απέναντι από το νησί της Χίου, κι ένας Εβραίος ντονμέ [προσήλυτος], ο Τορλάκ Κεμάλ, από μια περιοχή ελαφρώς πιο βορειοανατολικά αλλά και πάλι από την περιοχή του Αιγαίου, υπερασπίστηκαν την κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής, της γης και των γεωργικών υποδομών, των υποζυγίων και των αγροτικών εργαλείων. Το πρόγραμμά τους συχνά παρερμηνεύεται ως «διανομή της γης». Όχι, πρόκειται περί κοινοκτημοσύνης και κατάργησης κάθε ατομικής ιδιοκτησίας.

Το άλλο κομμάτι του προγράμματός τους είναι ο διεθνισμός. Φυσικά την εποχή εκείνη, οι εθνοτικές ομάδες διακρίνονταν κυρίως από το θρήσκευμα καθεμιάς. Ο Μπεντρεντίν και οι ακόλουθοί του υπεραμύνθηκαν της ενότητας και της αδελφότητας όλων των θρησκειών: του Ισλάμ, του Χριστιανισμού, του Ιουδαϊσμού. Αποτελεί ιστορικό γεγονός ότι ο Μπεντρεντίν κατά τη διάρκεια μιας από τις πολλές επισκέψεις του στην περιοχή του Αιγαίου της Ανατολίας, παρέα με τον Μπορκλουτζέ Μουσταφά μετέβη στο ελληνικό νησί της Χίου όπου είχε μακρές συζητήσεις με επιφανείς πρόκριτους της Ορθόδοξης Εκκλησίας και με απλούς χωρικούς, πράγμα που αναμφίβολα ήταν μέρος των προετοιμασιών τους για εξέγερση. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν κάποια στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η επιρροή του κινήματος του Μπεντρεντίν επεκτάθηκε από τον Αίνο, στην Ανατολική Θράκη (σήμερα κομμάτι της Τουρκίας) ως την Κρήτη. Στοιχεία που αξίζει να ερευνηθούν από τους ιστορικούς, Έλληνες και Τούρκους.

Πώς ένας θεολόγος έγινε ένας επαναστάτης διεθνιστής κομμουνιστής; Πώς, ειδικότερα, αναδύθηκε η πολύ ανεπτυγμένη ιδέα του περί κοινοκτημοσύνης; Και πώς λειτούργησε ένα θρησκευτικό τάγμα σαν επαναστατική οργάνωση; Έχω διερευνήσει όλα αυτά τα ερωτήματα σε ένα άρθρο που εκδόθηκε στις αρχές του τρέχοντος έτους για την 600η επέτειο της επαναστατικής εξέγερσης του Μπεντρεντίν ενάντια στο οθωμανικό κράτος. Δεν μπορώ να υπεισέλθω εδώ σε λεπτομερείς απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Αρκεί να πω ότι ο Μπεντρεντίν ήταν ένας συγκεκαλυμμένος υλιστής, ότι η κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο ανάμεσα στους δερβήσιδες της περιόδου οδηγώντας στο σχηματισμό αγροκτημάτων που λειτουργούσαν με τρόπο που μόνο με κομμουνιστικές αρχές μπορεί να περιγραφεί και ότι τα θρησκευτικά τάγματα ήταν κατά κανόνα ταξικές οργανώσεις.

600η επέτειος της επανάστασης του 1416

Όταν αυτή η επανάσταση εξερράγη το 1416, ήταν κάθε άλλο παρά τοπική όπως ήταν τα jacqueries[1]. Εκτεινόταν σε μια πελώρια γεωγραφική έκταση από το τουρκικό Αιγαίο και τη Χίο ως το Ντελιορμάν (Βουλγαρικά: Λουντογκόριε) στη σημερινή Βουλγαρία και τις Σέρρες στην Ελλάδα, και τα δύο στη Δυτική Θράκη. Έγιναν τουλάχιστον τρεις εξεγέρσεις, με αβέβαιες ενδείξεις και άλλων κέντρων εξέγερσης. Ο Μπορκλουτζέ και οι δέκα χιλιάδες μαχητές του, Τούρκοι και Έλληνες της Ανατολίας, ακτήμονες χωρικοί, Τουρκομάνοι νομάδες και Έλληνες ναυτικοί, απώθησαν δύο φορές τα οθωμανικά στρατεύματα πριν τελικά ηττηθούν από τη δύναμη ενός τεράστιου στρατού. Ο ίδιος ο Μπορκλουτζέ σταυρώθηκε στην πλάτη μιας καμήλας, αναμφίβολα για να προσβάλουν τον πολυσυλλεκτισμό της φύσης της θρησκευτικής πίστης του τάγματος του Μπεντρεντίν [συγκρητισμός]. Η δεύτερη εξέγερση ήταν αυτή στην οποία ηγήθηκε ο Τορλάκ Κεμάλ κοντά στη Μανίσα [Μαγνησία], η οποία κατέληξε επίσης σε πανωλεθρία.

Ενδεχομένως η μεγαλύτερη συμμετοχή υπήρξε κατά την τρίτη εξέγερση, αυτή στην οποία ηγήθηκε ο Μπεντρεντίν αυτοπροσώπως. Ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στην περιοχή του Μαρμαρά και, αφού δραπέτευσε μετέβη στο Ντελιορμάν, που σήμερα είναι βουλγαρική περιοχή, και ξεσήκωσε τις μάζες σε ένοπλη εξέγερση. Η εξέγερση εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά. Ωστόσο, οι πιο ασταθείς σύμμαχοι στο στρατόπεδο των επαναστατών έκαναν μυστική συμφωνία με τον Σουλτάνο και πρόδωσαν την υπόθεση. Ο Μπεντρεντίν αιχμαλωτίστηκε και οδηγήθηκε στο δικαστήριο του Σουλτάνου όπου δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Aπαγχονίστηκε στην αγορά των Σερρών στις 18 Δεκεμβρίου 1416.

Αυτή είναι η 600η επέτειος της μεγάλης εκείνης διεθνιστικής κομμουνιστικής επανάστασης. Προφανώς η επανάσταση έγινε πριν να είναι ώριμες οι συνθήκες για κομμουνισμό. Ήταν καταδικασμένη να αποτύχει, αν όχι πριν καταλάβει την εξουσία, αφού την καταλάμβανε. Ωστόσο, το ότι εξεράγη στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκονται τα δύο έθνη της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι μεγάλη τιμή για εμάς. Θα αγωνιστούμε και στις δύο πλευρές του Αιγαίου ώστε να δημιουργήουμε συνθήκες μιας τέτοιας διεθνιστικής επανάστασης για μια ακόμη φορά, στο πλαίσιο του καπιταλισμού του 21ου αιώνα αυτή τη φορά, πράγμα πολύ πιο πρόσφορο για την άνοδο της εργατικής τάξης στην εξουσία και την οικοδόμηση μιας αταξικής κοινωνίας.

Nαζίμ Xικμέτ

Tο Έπος του Σεΐχη Mπεντρεντίν

(αποσπάσματα από τη συλλογή Nαζίμ Xικμέτ ΠOIHMATA, σε απόδοση Γιάννη Pίτσου, εκδ. Kέδρος)

Έκανε ζέστη
Έκανε ζέστη σαν ένα μαχαίρι
ένα μαχαίρι με ματόβρεχτη λαβή και ζεστό σίδερο.

Αυτός ασάλευτος πάνου στα βράχια κοίταζε
Τα μάτια του, σάμπως δυο αϊτοί, χιμούσανε κατά τον κάμπο
Kει κάτου
η πιό απαλή κ’ η πιό σκληρή
η πιό τσιγγούνα, η πιό γενναιόδωρη
η πιό ερωτιάρα
η πιό μεγάλη κ’ η πιό ωραία απ’ όλες τις γυναίκες : η ΓHΣ
Θα γεννούσε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη.
Έκανε ζέστη.
Αυτός, απάνου απ’ τα όρη του Καράμπουρουν
κοίταζε τον ορίζοντα
εκεί που τούτη η γης ετέλειωνε
και σούφρωσε τα φρύδια του.
Mια πυρκαϊά πεντάφλογη στ’ ακροούρανο
αναπηδούσε
κόβοντας σάμπως ματωμένες παπαρούνες
Τα κεφάλια των παιδιών
σέρνοντας πίσω τις ολόγυμνες κραυγές.
Eίταν ο  πρίγκιπας Mουράτ που ερχότανε
K’ είταν η Διαταγή η Aυτοκρατορική :
ο πρίγκιπας Mουράτ
να κατεβεί στις πεδιάδες του Aϊδινιού
και να χτυπήσει εκεί το Mουσταφά,
το λοχαγό του Mπεντρεντίν.

Έκανε ζέστη
ο Μουσταφάς, ο λοχαγός του Μπεντρεντίν, κοίταζε
Κοίταζε δίχως φόβο, ο χωρικός ο Μουσταφάς
(δίχως οργή, δίχως χαμόγελο)
κοίταζε ολόϊσα μπροστά του.

Kοίταζε
κι από ψηλά απ’ τα βράχια, κοίταζαν του Μπεντρεντίν τα παλληκάρια
Πάνου στ’ αυτοκρατορικά φτερά κάποιου θανατερού πουλιού
είταν ο ορίζοντας της γης τους που όλο σίμωνε.

Λοιπόν αυτοί οι ανθρώποι που κοιτάζανε ψηλά απ’ τα βράχια
αυτοί οι ανθρώποι είχαν απλώσει αυτή τη γης
με το σταφύλι της, το σύκο της, το ρόδι της,
τα πρόβατά της που το δέρμα τους είναι πιό κίτρινο απ’ το μέλι
και που το γάλα τους είναι πυκνότερο απ’ το μέλι
με τ’ άλογά της τα σπαθάτα με τη λιονταρίσια χαίτη.
Λοιπόν αυτοί οι ανθρώποι είχαν απλώσει αυτή τη γης
δίχως καθόλου τοίχους, δίχως σύνορα
σαν ένα αδερφικό τραπέζι.

Tου Mπεντρεντίν τα παλληκάρια πέρα στον ορίζοντα κοιτάζανε

 
Έκανε ζέστη
Τα σύγνεφα είτανε κατάφορτα.
Η πρώτη στάλα σα μια λέξη τρυφερή
ήρθε να πέσει εκεί στη γη
και
μονομιάς
σάμπως να πέφταν βράχια
σα νάβρεχε απ’ τον ουρανό
σα ν’ αναπήδααν απ’ το χώμα
σαν τους στερνούς καρπούς τούτης της γης,
μ’ άσπρα πουκάμισα δίχως ραφές,
με ξέσκεπα κεφάλια,
μ’ όλόγυμνα σπαθιά και πόδια,
του Μπεντρεντίν τα παλληκάρια στον οχτρό ριχτήκανε.

Σαν αστραπή γενήκαν όλα.

Τούρκοι χωριάτες του Αϊδινιού,
ρωμιοί ψαράδες απ’ τη Σάμο,
εβραίοι μικρέμποροι,
οι δέκα χιλιάδες σύντροφοι του Μουσταφά
μπήκαν σα δέκα χιλιάδες πελέκια
μέσα στου οχτρού το δάσος.
Οι φάλαγγες με τις πρασινοκόκκινες σημαίες
με τις πελεκητές ασπίδες και τα χάλκινα κράνη
δεκατιστήκαν -είναι αλήθεια-
όμως σαν έπεσε το βράδι ύστερα απ’ τη νεροποντή
απ’ τις δέκα χιλιάδες είχαν μείνει μόνο δυό χιλιάδες.
Oι δέκα χιλιάδες είχαν δώσει τις οχτώ χιλιάδες τους για να μπορούν :
«Tραγουδώντας όλοι μαζί
να τραβούν όλοι μαζί τα δίχτυα απ’ το νερό
να δουλεύουνε το σίδερο σάμπως δαντέλα
οργώνοντας τη γης όλοι μαζί
να τρώνε όλοι μαζί τα σύκα τα γιομάτα μέλι
νάναι μαζί παντού και σ’ όλα
εξόν από το μάγουλο
της πολυαγαπημένης».

Nικήθηκαν

Oι νηκητές σκουπίσανε τα ματωμένα τους σπαθιά
στ’ άσπρα δίχως ραφές πουκάμισα των νικημένων
K’ η γης που όλοι μαζί την είχαν τραγουδήσει
η γης που την οργώνανε τ’ αδερφικά τους χέρια
ποδοπατήθηκε απ’ τα πέταλα
των αλόγων που φτάσανε το πρωΐ μπρος στο παλάτι της Aδριανούπολης.

***

Aποσπάσματα από Tο Έπος του Σεΐχη Μπεντρεντίν έχουν μελοποιηθεί από το Θάνο Mικρούτσικο, σε μια καταπληκτική απόδοση από τη Mαρία Δημητριάδη. Περιλαμβάνεται στο δίσκο ή cd Θάνος Mικρούτσικος, Πολιτικά Tραγούδια (1975), μπορεί επίσης να αναζητηθεί στο: YouTube πληκτρολογώντας Tο Έπος του Σεΐχη Μπεντρεντίν / Seyh Bedrettin

---

[1]
                                    Τοπικές εξεγέρσεις Γάλλων χωρικών την περίοδο γύρω στο 1358, στο περιθώριο του Εκατονταετή Αγγλο-Γαλλικού πολέμου (Σ.τ.Μ)

http://redmed.org/el/article/seihis-mpentrentin-enas-proimos-ellino-toyrkos-kommoynistis-diethnistis

Η Μεσόγειος: νέα δεξαμενή της παγκόσμιας επανάστασης!

Δυσοίωνες Προοπτικές της Διεθνούς Διάσκεψης για το Κυπριακό – Καταστροφική Λύση για τον Κυπριακό Ελληνισμό

Δυσοίωνες Προοπτικές της Διεθνούς Διάσκεψης για το Κυπριακό – Καταστροφική Λύση για τον Κυπριακό Ελληνισμό

INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION ( USA)
815 Naudain Avenue.
Claymont, Delaware 19703
U.S.A

Mail: IHAHellas@gmail.com
.
Ιανουάριος   6 , 2017



Προς τον,
Πρόεδρο της Δημοκρατίας Ελλάδος  
Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κύπρου
Πρωθυπουργό της Ελλάδος  
Υπουργό Εξωτερικών Ελλάδος
Υπουργό Εξωτερικών Κύπρου
Ηγεσία της Εκκλησίας Ελλάδος
Ηγεσία της Εκκλησίας Κύπρου
Κοιν:
Αρχηγούς Πολιτικών κομμάτων Ελλάδος
Αρχηγούς Πολιτικών κομμάτων Κυπρου
Όλα τα μέλη της Βουλής της Ελλάδος
Όλα τα μέλη της Βουλής της Κύπρου
Όλους τους Έλληνες Ευρωβουλευτάς
Όλους τους Κύπριους Ευρωβουλευτάς

Δυσοίωνες Προοπτικές της Διεθνούς Διάσκεψης για το Κυπριακό – Καταστροφική Λύση για τον Κυπριακό Ελληνισμό
Έκκληση προς τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον Κυπριακό και Ελληνικό λαό:

Ως Έλληνες που προέρχονται από την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Διασπορά, παρακολουθούμε με φοβερή ανησυχία και αγωνία την επικαιρότητα που αφορά τις εξελίξεις σχετικά με την επερχόμενη Διεθνή Διάσκεψη για το Κυπριακό. Σε όλους μας η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θυμίζει παραμονές της Τουρκικής εισβολής του 1974. Αυτή συνίσταται από περίεργες ανακοινώσεις των επισήμων, συχνά αντικρουόμενες, χωρίς μια εσωτερική δομή και την ταυτόχρονη βουβαμάρα των άμεσα ενδιαφερόμενων, δηλαδή την πλειοψηφία των Κυπρίων. Μοιάζουμε με ασθενή που τον ετοιμάζουν για χειρουργείο και βρίσκεται σε μια ήπια νάρκωση, ακούμε, βλέπουμε, συνειδητοποιούμε τι πάει να γίνει αλλά δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να αντιδράσουμε. Μπροστά μας όμως υπάρχει μια φοβερή προοπτική που αφορά την ίδια την ύπαρξη μας, εμάς και των Παιδιών μας, η αμείλικτη προοπτική του ότι : Μετά τις 12 Ιανουαρίου εισερχόμαστε σε τροχιά η οποία μπορεί να οδηγήσει στην διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην παγίδευση της Ελλάδας. Δυστυχώς δεν τέθηκαν “κόκκινες γραμμές ” που να διασφαλίζουν κάποια ζωτικά θέματα ύπαρξης του Ελληνισμού της Κύπρου στην διαδικασία των συνομιλιών. Παρόλα αυτά και οι απλές ανακοινώσεις της Ελληνοκυπριακής και Ελλαδικής ηγεσίας περί «ανάγκης άμεσης αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής και τερματισμού εγγυήσεων» οδήγησαν τις συνομιλίες σε εμπλοκή. Με πρωτοβουλία όμως του Προέδρου κ. Αναστασιάδη ξαναξεκίνησαν. Πώς; Με ποίες προϋποθέσεις ή υποχωρήσεις, εφ’ όσον είναι ξεκάθαρο σε όλους μας ότι η Τούρκικη πλευρά δεν υποχώρησε στο παραμικρό. Μήπως υποχωρήσαμε και πάλι σε όλα όσα θέτει η Τούρκικη πλευρά ως προϋποθέσεις; Η Τούρκικη πλευρά δείχνει πολύ περισσότερο αξιόπιστη σε αυτά που επιδιώκει και θεωρεί απαράβατα, τα ανακοινώνει δημόσια και στην συνέχεια τα επιτυγχάνει βήμα-προς-βήμα με συνεχείς υποχωρήσεις της Ελληνοκυπριακής πλευράς. Το χειρότερο όμως για εμάς είναι ότι οι Τούρκικες ανυποχώρητες απαιτήσεις οδηγούν με βεβαιότητα στην πλήρη Τουρκοποίηση της Κύπρου και στον παντελή αφανισμό των Ελληνοκυπρίων από το νησί. Δεν πρόκειται για μια “κακή” ή “μη-βιώσιμη” λύση, αλλά για ολική καταστροφή.

Ακόμη όμως και αν οι επερχόμενες συνομιλίες ναυαγήσουν, η σύνθεση της “Πενταμερούς Διάσκεψης” πλήττει ανεπανόρθωτα το κύρος και την διεθνή προσωπικότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μετά από πολλές παλινωδίες, παραδέχτηκε ο Πρόεδρος κ. Αναστασιάδης το προφανές ότι η διάσκεψη θα είναι πενταμερής και σε αυτήν δεν έχει προσκληθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, ισχυρίζεται όμως ότι θα την αντιπροσωπεύσει αφού είναι Πρόεδρος. Ο καθένας γνωρίζει ότι στις διασκέψεις αυτού του επιπέδου συμμετέχουν αποκλειστικά οι προσκεκλημένες “Οντότητες: (Κράτη, Κοινότητες)”, συνεπώς ο κ. Αναστασιάδης θα αντιπροσωπεύει απλά την Ελληνό-Κυπριακή Κοινότητα. Το χειρότερο όμως είναι ότι αν καταφέρει να εμφανισθεί ότι συμμετέχει ως Πρόεδρος της “Κυπριακής Δημοκρατίας”, τότε απλά την υποβιβάζει στο επίπεδο της προσκεκλημένης Ελληνο-Κυπριακής Κοινότητας. 

Έχει εμπεδωθεί από όλους ότι η Τουρκία από το 1974 δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και συνεχώς επιδιώκει την εξαφάνιση της. Μάλιστα η Τουρκία αξιολογεί αυτόν τον στόχο ως τόσο υψηλής προτεραιότητας που έθεσε γι’ αυτόν εν-αμφιβόλω την προοπτική ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα κατά το χρονικό διάστημα που την επιθυμούσε διακαώς. Η Τουρκία γνωρίζει καλά γιατί πρέπει αυτή να είναι η προτεραιότητά της: η διεθνώς αναγνωρισμένη “Κυπριακή Δημοκρατία” είναι το “Κράτος” μας, είναι ο φορέας που διασφαλίζει την ύπαρξη των Ελλήνων της Κύπρου, εξασφαλίζει την ευημερία των πολιτών της και το αύριο των Παιδιών μας. Δυστυχώς, κύριε Πρόεδρε, με αυτές σας τις κινήσεις έχετε πλήξει ανεπανόρθωτα τα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτού του μόνου μέσου που διασφάλισε την ύπαρξη μας μετά το 1974. Ακόμη και αν η Πενταμερής Διάσκεψη ναυαγήσει, θα έχετε, κ. Πρόεδρε, κάνει ανεπανόρθωτη ζημία στο θεσμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βέβαια, οι συνέπειες θα είναι πλήρως καταστροφικές αν η Πενταμερής Διάσκεψη επιτύχει τους στόχους της, που κοινή καταθλιπτική πρόβλεψη όλων είναι η αναμενόμενη για άλλη μια φορά υποχώρηση σας, κ. Πρόεδρε, στις ακλόνητες Τούρκικες απαιτήσεις. Δυστυχώς οι επιπτώσεις μιας υποχώρησης στις Τουρκικές απαιτήσεις δεν θα είναι καταστροφικές μόνο για την Κύπρο, αλλά για το σύνολο του Ελληνισμού. Ήδη η Τουρκική ηγεσία έχει εγείρει διεκδικήσεις στα νησιά του Αιγαίου ενώ ακολουθεί μια μακροχρόνια τακτική «Κυπρο-ποίησης της Θράκης». Ακολουθεί δηλαδή στην Θράκη την ίδια στρατηγική που εφάρμοσε στην Κύπρο επί δεκαετίες και ως φαίνεται αποδίδει συνεχώς κέρδη στην Τουρκία. Και επειδή όπως λέει και το ρητό «δρυός πεσούσης, πας Ανήρ ξυλεύεται», είναι σχεδόν βέβαιο ότι μετά από μια Τουρκική επιτυχία στην Κύπρο στο χορό των διεκδικήσεων αναμένεται να εισέλθουν και οι Βόρειοι γείτονες μας. Για αυτό ακριβώς είναι κοινή αντίληψη όλων ότι η Κύπρος αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας ολόκληρου του Ελληνισμού. Συνεπώς, μια λύση που να διασφαλίζει τις βασικές προϋποθέσεις ύπαρξης του Κυπριακού Ελληνισμού είναι υπόθεση των απανταχού Ελλήνων.

Αξιότιμε. κ. Πρόεδρε σας καλούμε να αναλογιστείτε τις ευθύνες σας και να θέσετε με τον οποιοδήποτε τρόπο ακόμα και τώρα στο παραπέντε τις δικές μας κόκκινες γραμμές: 
1) Την πλήρη κατάργηση όλων των Εγγυήσεων και άμεση αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, και 
2) την επίσημη πρόσκληση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Διεθνή-Πολυμερή και όχι Πενταμερή διάσκεψη. 
Διαφορετικά, κ. Αναστασιάδη, θα καταλήξετε ο τελευταίος, μοιραίος Πρόεδρος της “Κυπριακής Δημοκρατίας” και θα είστε προσωπικά υπεύθυνος, αλλά και τα μέλη της κυβέρνησης σας για το ξεκλήρισμα του Ελληνισμού της Κύπρου. Μοναδική δυστυχώς ακτίνα φωτός προς την αφύπνιση των ναρκωμένων συνειδήσεων είναι το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσόστομου. Συμμεριζόμαστε πλήρως τις ανησυχίες του Αρχιεπισκόπου και καλούμε την Κυπριακή αντιπολίτευση να αναλογιστεί τις ευθύνες της και να πράξει ανάλογα. Καλούμε όμως προπαντός όλους τους Έλληνες της Κύπρου και τους απανταχού Έλληνες να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αντισταθούμε στις ζοφερές προοπτικές της επερχόμενης καταστροφικής διάσκεψης. Αυτή δεν είναι καμιά λύση επανένωσης του Νησιού, είναι η προδιαγραφόμενη ολική καταστροφή του Κυπριακού Ελληνισμού.

ΠΗΓΗ:  International Hellenic Association

https://professors-phds.com/%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%AF%CF%89%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82/