Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ βρήκαν χημικά όπλα στο ισλαμικό κράτος

 Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ βρήκαν χημικά όπλα στο ισλαμικό κράτος

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των ΗΠΑ, ανέφεραν ότι οιτρομοκράτες του Ντάες έχουν χημικά όπλα- δηλαδή δηλητηριώδη αέρια, όπως το λεγόμενο ‘αέριο μουστάρδας’. 
Το δημοσίευμα –γράφει το ρωσικό κείμενο- αναφέρεται σε πηγές των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, καθώς επίσης και μια προηγούμενη δημοσίευση που αναφερόταν στον διευθυντής της αμερικανικής εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών, Τζέιμς Κλάπερ.

Είχε δηλώσει ότι οι μαχητές του Ντάες είναι δύσκολο να αγοράσουν  χημικά όπλα, αλλά, τα δημιούργησαν οι ίδιοι και τα τοποθέτησαν στο έδαφός τους. Υπενθυμίζεται ότι οι τρομοκράτες έχουν επανειλημμένα χρησιμοποιήσει χημικά όπλα στη Συρία και κατά των αμάχων.

Τα δεδομένα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δείχνουν ότι η χρήση του φυσικού αερίου μουστάρδας έγινε και στο Ιράκ και στη Συρία.

Ωστόσο, τόσο οι πληροφορίες της NSA, της CIA  και άλλων υπηρεσιών πληροφοριών δεν αναφέρουν από πού προμηθεύτηκαν οι τρομοκράτες τα συστατικά για τη δημιουργία των χημικών.

The Hellenic Information Team

http://greeknation.blogspot.gr/2016/02/blog-post_888.html

ΑΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ-ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΣΕ ΥΠΟΠΤΗ .. ΑΚΡΑ ΣΙΓΗ

ΑΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ-ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΣΕ ΥΠΟΠΤΗ .. ΑΚΡΑ ΣΙΓΗ

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΕΜΑ,ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΣΕ...ΒΟΥΛΗ,ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ,ΜΥΝΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΕΝΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ,
ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ Η ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ Η ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ(ΜΕΧΡΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ  ΡΙΨΗ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ).
ΠΑΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ.ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!ΑΝ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΑΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ!!!

Στα ανοικτά της Μεσσηνίας έξω από το Ακρωτήρι Ακρίτας απέναντι περίπου από την Κορώνη και κύρια σε μικρή απόσταση από τις ακτές της Κρήτης έχουν σκοπό να απορρίψουν τα χημικά της Συρίας μετά την παράδοση του χημικού οπλοστασίου αυτής της χώρας στον ΟΗΕ, με απόφαση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. 
Οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν είναι ότι η μέθοδος που θα εφαρμοστεί λέγεται υδρόλυση δεν έχει εφαρμοστεί ξανά και θα παραχθούν 1,5 εκατ. τόνοι λυμάτων που θα βυθιστούν στην Μεσόγειο.
Η επιλογή της περιοχής γίνεται γιατί η Μεσόγειος σε αυτή την θαλάσσια περιοχή έχει ήρεμα νερά λές και τα ρεύματα και η θαλασσοταραχή υπογράφουν για ασφαλή καταστροφή. Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι θα ανατεθεί η καταστροφή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις με την μέθοδο της αποτέφρωσης που και σε αυτή την περίπτωση η ανησυχία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.http://www.messinia.net.gr/index.php/2012-10-27-08-43-16/item/1140
ΠΗΓΗ......http://diktiospartakos.blogspot.gr/2014/06/15_26.html

Το τελευταίο φορτίο των χημικών όπλων που είχε δηλώσει η Δαμασκός στη διεθνή κοινότητα απομακρύνθηκε από τη Συρία ενόψει της καταστροφής του στη θάλασσα, ανακοίνωσε ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (ΟΑΧΟ) από τη Χάγη.
«Αυτή τη στιγμή που σας μιλάω το πλοίο, το δανέζικο Ark Futura, το οποίο μεταφέρει τα χημικά όπλα, αποπλέει από το λιμάνι της Λαττάκειας», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής του ΟΑΧΟ Αχμέτ Ουζουμτζού σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.
Ο κ. Ουζουμτζού υπενθύμισε ότι η απομάκρυνση των χημικών ουσιών που διέθετε η Συρία αποτελούσε βασική προϋπόθεση για το πρόγραμμα καταστροφής του συριακού χημικού οπλοστασίου.

Η Συρία είχε ήδη παραδώσει το 92% των 1.300 τόνων χημικών όπλων τα οποία είχε δηλώσει στη διεθνή κοινότητα στο πλαίσιο μιας συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, το φθινόπωρο του 2013. Το υπόλοιπο 8% φορτώθηκε στο δανέζικο πλοίο που θα μεταφέρει τα πιο επικίνδυνα υλικά σε αμερικανικό σκάφος, ειδικά τροποποιημένο, όπου θα καταστραφούν με υδρόλυση. Τα υπόλοιπα, που δεν κρίνονται τόσο επικίνδυνα, θα καταστραφούν στη Φινλανδία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και τη Μεγάλη Βρετανία.
Για την καταστροφή όλου του χημικού οπλοστασίου θα χρειαστούν περίπου τέσσερις μήνες. Οι εργασίες πάνω στο αμερικανικό πλοίο Cape Ray δεν είναι δυνατόν να αρχίσουν, παρά μόνο αφού φορτωθούν όλα τα επικίνδυνα χημικά σε αυτό.
Το τελευταίο φορτίο δεν ήταν δυνατόν, επί πολλές εβδομάδες, να απομακρυνθεί από το χώρο όπου φυλασσόταν, για λόγους ασφαλείας λόγω του πολέμου στη Συρία, σύμφωνα με τις συριακές αρχές.
ΠΗΓΗ......http://diktiospartakos.blogspot.gr/2014/06/blog-post_5769.html

Τηλεδιάσκεψη για την εν πλω καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014, κατόπιν σχετικής πρωτοβουλίας του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) των Ηνωμένων Εθνών. 
Κύριοι ομιλητές ήταν οι εκπρόσωποι του OPCW Dominique Anelli , Dr. Ralf Trapp και ο Michael Luhan. Στην τηλεδιάσκεψη συμμετείχαν ακαδημαϊκοί και εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων από την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Μάλτα, ενώ από την Ελλάδα, συμμετείχε η διευθύντρια έρευνας του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» Αναστασία Μήλιου, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Αριστείδης Τσατσάκης καθώς και εκπρόσωποι των οργανώσεων Greenpeace και WWF.

Οι εκπρόσωποι του OPCW επισήμαναν πως η καταστροφή των χημικών όπλων αναμένεται να ξεκινήσει τον Ιούλιο, εάν δεν προκύψουν περαιτέρω καθυστερήσεις μεταφοράς των χημικών από πλευράς Συρίας. Δηλαδή συμπίπτει χρονικά με την περίοδο τουριστικής αιχμής!



Ζητήθηκαν διευρυμένες πληροφορίες από τον OPCW σχετικά με τους συγκεκριμένους όρους ασφαλείας που θα τηρηθούν κατά τη διαδικασία, και τις ακριβείς ποσότητες και τύπους χημικών, καθώς έχει ανακύψει θέμα ελλιπούς πληροφόρησης.
  
Το σημαντικότερο ζήτημα το οποίο τέθηκε στη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης ήταν η ευθύνη και που αυτή θα αποδοθεί, εάν συμβεί κάποιο ατύχημα ή αστοχία κατά τη διάρκεια της εν πλω καταστροφής των χημικών όπλων, καθώς κάτι τέτοιο εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για το θαλάσσιο οικοσύστημα, αλλά και τη δημόσια υγεία. Οι εκπρόσωποι του OPCW αναφέρουν ότι ο Οργανισμός δεν φέρει καμία ευθύνη σε περίπτωση ατυχήματος, και η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Όπως σημείωσε η κα Αναστασία Μήλιου από το «Αρχιπέλαγος», αποτελεί σχήμα οξύμωρο το ότι ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων δίνει διαβεβαιώσεις ασφαλείας από τη μία, ενώ από την άλλη δηλώνουν ως απλοί παρατηρητές!



Οι εκπρόσωποι του OPCW διαβεβαίωσαν για πολλοστή φορά πως προγραμματίζεται να ληφθούν δρακόντεια μέτρα ασφαλείας προκειμένου να μην υπάρξει ατύχημα, ωστόσο αυτό δε φάνηκε να πείθει τους λοιπούς συμμετέχοντες στη τηλεδιάσκεψη πολλοί εκ των οποίων εξέφρασαν έντονη ανησυχία για την ασφάλεια του εγχειρήματος. Σημειώνεται πως ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συντελεστεί εν πλω, παρόμοια επεξεργασία χημικών σε τόσο μεγάλες ποσότητες.
Η τηλεδιάσκεψη δεν κάλυψε πολλά αναπάντητα ερωτηματικά των συμμετεχόντων και θα συνεχιστεί με κατατεθειμένες εγγράφως ερωτήσεις.
Μεταξύ αυτών που θα θέσει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» είναι το γιατί επιλέχθηκε η Μεσόγειος – μία τόσο ευαίσθητη ημικλειστη θάλασσα, γιατί οι χώρες της Μεσογείου που θα δεχθούν τις επιπτώσεις μιας πιθανής περιβαλλοντικής καταστροφής δε συμμετέχουν στη δράση ούτε ως παρατηρητές και το κυριότερο, ποιος θα αναλαμβάνει πλήρως και στο σύνολό της την ευθύνη πιθανής αστοχίας ή ατυχήματος κατά την καταστροφή των χημικών όπλων. 
http://sarantos-petropouli.blogspot.gr/2014/06/blog-post_3213.html?spref=fb

της Ζαΐρας Κωνσταντοπούλου
Πώς θα σου φαινόταν αν το παιδί σου δε γνώριζε τι σημαίνει θάλασσα; Πώς θα ένιωθες αν μια μέρα ξυπνούσες και οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έχεις δει γινόταν πραγματικότητα; Μια ιστορία κεντημένη μέσα από σενάρια διεστραμμένης φαντασίας, η οποία μπορεί να μην έχει γίνει ακόμα ταινία ωστόσο, όπως και οι ταινίες τρόμου, έτσι και αυτή καλλιεργεί μέχρι το τέλος μια μετεωρίζουσα συνθήκη.
Ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή…
[Καθώς διαβάζεις το παρακάτω κείμενο το αμερικάνικο πλοίο MV Cape Ray πιθανόν να έχει ήδη  ξεκινήσει γεμάτο χημικά προς το κέντρο της Μεσογείου, ανάμεσα στην Κρήτη, τη Λιβύη, την Ιταλία και τη Μάλτα, για να καταστρέψει το τοξικό του φορτίο]
Πώς ξεκίνησε η ιστορία;
Αν θελήσουμε να καταλάβουμε τις ψηφίδες της ιστορίας και της πολιτικής αξίζει να σταθούμε για λίγο και να παρατηρήσουμε την αρχή του νήματος το όποιο άρχισε να ξετυλίγεται το 2011, με την έναρξη του Συριακού εμφύλιου πολέμου ο οποίος έχει κοστίσει τη ζωή σε πάνω από 160.000 ανθρώπους μέχρι σήμερα. Η ιστορία όμως για τα χημικά όπλα της Συρίας και την καταστροφή τους αρχίζει να γράφεται στα τέλη Αυγούστου του 2013, μετά την τελευταία επίθεση με χρήση χημικών αερίων (21 Αυγούστου[1]) σε Συριακό έδαφος, όταν η Γαλλία ισχυρίστηκε ότι έχει στην κατοχή της  έγγραφα τα οποία επιβεβαιώνουν τη χρήση χημικών όπλων[2]..Τότε ξεκίνησαν οι πρώτες κατηγορίες ανάμεσα στο καθεστώς Άσαντ και το αντικαθεστωτικό στρατόπεδο για το ποιος κατείχε τα χημικά όπλα και ποιος έκανε την επίθεση στα προάστια της Δαμασκού, σκοτώνοντας, σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα 355 ανθρώπους και τραυματίζοντας  3.600[3]. Στο σημείο αυτό η Διεθνής Κοινότητα ανέλαβε δράση, οι ΉΠΑ με τον πρόεδρο Ομπάμα ζήτησαν επίσημα από το Κογκρέσο να εγκρίνει στρατιωτική δράση στη Συρία για την αποτροπή της χρήσης των χημικών όπλων από την Συριακή Κυβέρνηση. Η Γαλλία και η Μ. Βρετανία υποστήριξαν την πρακτική των ΗΠΑ απειλώντας και αυτές με στρατιωτική επέμβαση στην Συρία. Η άμεση ανταπόκριση της Ρωσίας όμως και το διπλωματικό σχέδιο της κυβέρνησης  Πούτιν άλλαξε την στρατηγική των παραπάνω δυνάμεων. Η “Πρόταση της Μόσχας” παρουσιάστηκε ως η ιδανική λύση, προτείνοντας την άμεση παράδοση των χημικών όπλων που διαθέτουν οι συριακές Αρχές υπό διεθνή έλεγχο. Η συριακή κυβέρνηση με τη σειρά της και ακολουθώντας την πρόταση της Ρωσίας ζήτησε να ενταχθεί στον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) και παράλληλα να παραδώσει τα χημικά όπλα που διαθέτει. Μετά τη σκληρή στάση της Γαλλίας, της Μ. Βρετανία και των ΗΠΑ απέναντι στην Συρία εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισμα που απαιτούσε από τη Συρία να παραδώσει τα χημικά της όπλα με σκοπό να καταστραφούν[4].
Ποια είναι τα χημικά όπλα που θα καταστραφούν;
Μετά από μαραθώνιες συνεδριάσεις ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων κατάρτισε ένα αρχικό λεπτομερές χρονοδιάγραμμα, με συγκεκριμένες ημερομηνίες και προσδοκώμενα αποτελέσματα για την άμεση απομάκρυνση των χημικών όπλων από την Συρία και την καταστροφή τους[5]. Οι επικίνδυνες ουσίες των συριακών χημικών όπλων υπολογίστηκαν σε περίπου 1.400 τόνους και σε αυτές ανήκουν το «αέριο μουστάρδας[6]», το νευροτοξικό «σαρίν[7]» και το οργανοσφωρικό VX(ένα λίτρο του οποίου αρκεί για να σκοτώσει 100.000 ανθρώπους)[8]. Το χρονοδιάγραμμα προέβλεπε πως τα συγκεκριμένα τοξικά αέρια θα πρέπει να μεταφερθούν από 12 διαφορετικά σημεία της Συρίας μέσα σε εμπόλεμες ζώνες και μετά να μεταφερθούν εκτός Συρίας μέχρι τα τέλη Απριλίου και να ξεκινήσουν να καταστρέφονται μέχρι το τέλος του 2014.

Πού θα καταστραφούν τα όπλα;
Οι χώρες που πρωτοστάτησαν για την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας και οι οποίες παράγουν οι ίδιες χημικά όπλα, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γαλλία και η Αγγλία, αρνήθηκαν να αναλάβουν την καταστροφή των τοξικών στις χώρες τους, παρά το γεγονός πως η διεθνής νομοθεσία απαγορεύει την μετακίνηση των χημικών όπλων από την χώρα που τα κατέχει, και προβλέπει την καταστροφή τους μόνο στο έδαφος της χώρας αυτής ή της χώρας που τα παράγει[9]. Βέλγιο και Νορβηγία επίσης αρνήθηκαν να καταστραφούν τα χημικά όπλα στο έδαφος τους και επόμενος σταθμός ήταν η Αλβανία. Η κυβέρνηση των Τιράνων είχε δεχτεί αρχικά την αμερικάνικη πρόταση. Οι μαζικές αντιδράσεις ωστόσο του λαού της Αλβανίας είχαν ως αποτέλεσμα την ανατροπή των σχεδίων των Μεγάλων Δυνάμεων, υπενθυμίζοντας σε Κυβέρνηση και Διεθνή κοινότητα το τραγικό δυστύχημα που είχε γίνει το 2008 σε εργοτάξιο αποσυναρμολόγησης όπλων με 26 νεκρούς. Η επίσημη δικαιολογία παρόλα αυτά ήταν η “έλλειψη υποδομών”[10].
Τότε γεννήθηκε η Μεγάλη Ιδέα. Η ιδέα που προτάθηκε και ισχύει μέχρι και σήμερα για την καταστροφή των χημικών ήταν να συγκεντρωθούν τα τοξικά στο λιμάνι της Λαττάκειας στη Συρία, από εκεί να μεταφερθούν με δύο φορτηγά πλοία, το δανέζικο ArkFututraκαι το νορβηγικό TAIKO στο λιμάνι της GioiaTauro, στην Ιταλία. Στην συνέχεια, τα χημικά θα φορτωθούν στο αμερικάνικο πλοίο MV Cape Ray, το οποίο θα κατευθυνθεί στα διεθνή ύδατα, σε  άγνωστη τοποθεσία μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας, Μάλτας και Λιβύης, όπου ειδικοί από το Edgewood Chemical & Biological Center, το σημαντικότερο κέντρο ερευνών του στρατού των ΗΠΑ για βιολογικά και χημικά όπλα, θα καταστρέψουν το δηλητηριώδες φορτίο του με τη μέθοδο της υδρόλυσης, μέσα σε 60 μέρες[11]. Η μέθοδος της υδρόλυσης θεωρείται μέχρι σήμερα η καλύτερη μέθοδος για την καταστροφή χημικών όπλων. Η μόνη υποσημείωση είναι ότι η συγκεκριμένη μέθοδος δεν έχει ξαναγίνει ποτέ εν πλω[12].

Σήμερα, τα δύο εμπορικά πλοία βρίσκονται στο λιμάνι της Ιταλίας GioiaTauroκαι μεταφορτώνουν εν πλω το τοξικό τους υλικό, στο MV Cape Ray, καθώς μετά από κινητοποιήσεις των κατοίκων απαγορεύτηκε η μεταφορά των χημικών όπλων να πραγματοποιηθεί στη στεριά.
Η ειδική συντονίστρια του ΟΗΕ για τα χημικά όπλα της Συρίας SigridKaag[13] δήλωσε: Όλα τα χημικά προτεραιότητας θα καταστραφούν στη θάλασσα της Μεσογείου, στο Αμερικανικό πλοίο MV Cape Ray. Τα λιγότερο επικίνδυνα θα καταστραφούν από εταιρίες και χώρες που προθυμοποιήθηκαν να τα αναλάβουν, όπως στην περίπτωση της Γερμανίας, στην πόλη Munster[14].
Στο σημείο αυτό γεννιούνται ερωτήματα που αντί να δίνουν απαντήσεις προκαλούν ερωτήσεις, κεντημένες μέσα από διατυπώσεις συμφερόντων. Ο ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης  ένας από τους Έλληνες πολιτικούς που ασχολούνται με το ζήτημα και οποίος έχει κάνει πολλαπλές παρεμβάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο και στον ΟΗΕ, δήλωσε: “Αν δε διαβάζαμε το δημοσίευμα του BBC[15] δε θα θα μαθαίναμε τίποτα για την τοποθεσία των χημικών στην μεσόγειο, καθώς  ο υφυπουργός Εξωτερικών δήλωνε ότι δε γνώριζε τίποτα για τον τόπο και το χρόνο της καταστροφής. Παρόλα αυτά διαπιστώνουμε ότι θα γίνει ανοιχτά της Κρήτης και ότι ήδη το δανέζικο πλοίο ArkFutura μετέφερε στα τέλη Δεκέμβρη ένα ποσοστό των χημικών από το λιμάνι της Λαττάκειας στη Νότια Ιταλία . Από τότε το πλοίο έχει κλείσει το σύστημα εντοπισμού θέσης (AIS) – προφανώς για λόγους ασφαλείας”[16].
Από την άλλη το υπουργείο Εξωτερικών και συγκεκριμένα ο υπουργός Ευ. Βενιζέλος, χειρίζεται το θέμα από μια ανησυχητική απόσταση υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα ήταν μόνη χώρα της Μεσογείου η οποία αντέδρασε και ότι δεν μπορεί να υπάρξει αποτροπή της επιλογής της Μεσογείου καθώς, σύμφωνα με τον OPCW, οι καιρικές συνθήκες της Μεσογείου είναι καταλληλότερες από αυτές του Ατλαντικού. Σύμφωνα ωστόσο με τον Βαγγέλη Πισσία, καθηγητή στο ΤΕΙ Αθηνών και υπεύθυνο εργαστηρίου Διαχείρισης Υδατικών Πόρων, η απλουστευτική σκέψη ότι τα κύματα του ατλαντικού είναι μεγαλύτερα δεν αποτελεί σταθερό επιχείρημα, διότι την ίδια στιγμή η μικρότερη απόσταση μεταξύ των κορυφών των κυμάτων της μεσογείου είναι πιθανό να δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα σταθερότητας κατά την εν πλω υδρόλυση. Όπως αναφέρει και ο βιολόγος Κώστας Ζαχαριάδης, οι συνέπειες σε περίπτωση αστοχίας σε μια κλειστή θάλασσα όπως της Μεσογείου είναι μεγαλύτερες από ότι στην περίπτωση του Ατλαντικού.

Επαναπροσδιορίζοντας την στάση της ελληνικής Κυβέρνησης  αξίζει να σταθούμε στο γεγονός ότι ουδέποτε το υπουργείο Εξωτερικών αναφέρθηκε στα επιχειρήματα κατά της υδρόλυσης που έθεσε στον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων, καθώς επίσης δεν έχουμε διαβάσει μέχρι σήμερα σε κανένα μέσο, ούτε τα πανεπιστήμια έχουν λάβει, την επιστημονική προσέγγιση και τη μεθοδολογία για την υδρόλυση εν πλω.
Την ίδια στιγμή, καμία προθεσμία δεν έχει τηρηθεί. Όπως σημειώνει και ο David Blair της Telegraph , “δίχως ίχνος αμφιβολίας η προθεσμία της 30ης Ιουνίου για την καταστροφή των χημικών της Συρίας δε μπορεί να τηρηθεί”. Αν υπολογίσουμε ότι 80 τόνοι έχουν μεταφερθεί στο λιμάνι της Ιταλίας μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να μεταφερθούν οι υπόλοιπες ποσότητες μέχρι και τις 30 Ιουνίου. «Εάν συνεχίσουμε στο ρυθμό που πηγαίνουμε σήμερα, τότε θα έχουμε μεταφέρει όλα τα υλικά μέχρι τον Δεκέμβρη ή τον Γενάρη του επόμενου έτους», είπε ο Διοικητής των Βρετανικών δυνάμεων ενάντια στα χημικά και βιολογικά όπλα, De Bretton – Gordon[17].
Ο OlivierLepick από το Ίδρυμα Στρατηγικών Ερευνών στο Παρίσι χαρακτηρίζει, μιλώντας στη γαλλική εφημερίδα LeMonde, “προϊόν φαντασίας” το χρονοδιάγραμμα για την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας. “Σε κατάσταση ειρήνης θα χρειάζονταν αρκετά χρόνια” σημειώνει.
Ίσως, τελικά, να μην υπήρχε εξαρχής κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων. Το CNN στις 10 Οκτωβρίου του 2013 σημείωνε ότι για την ασφαλή καταστροφή 3.100 τόνων χημικών όπλων που έχουν στην κατοχή τους οι ΗΠΑ θα χρειαστούν πλέον των δέκα ετών[18]. Πώς γίνεται τότε τα χημικά της Συρίας που αγγίζουν τους 1.400 τόνους να καταστραφούν στην διάρκεια δύο μηνών, μέσα στην θάλασσα;
Στα πολλά ερωτήματα σχετικά με τον χώρο και τον χρόνο που έχει επιλεχθεί έρχεται να προστεθεί ίσως το μεγαλύτερο ερώτημα όλων, αναφορικά με τη μέθοδο που θα χρησιμοποιηθεί, αυτή της εν πλω υδρόλυσης. Η υδρόλυση είναι μια μέθοδος που έχει χρησιμοποιηθεί έως σήμερα μόνο στην στεριά και η οποία υπολογίζεται πως μπορεί να έχει 99.9% επιτυχία στη θάλασσα, εφόσον τα χημικά διατηρούν την αρχική τους σύσταση και υπό κανονικές συνθήκες[19].

“Το σχεδόν όμως στην στατιστική, δηλαδή η περίπτωση του 99.9% επιτυχία, είναι ολέθριο (riskanalysis)” όπως ανέφερε ο Βαγγέλης Πισσίας. “Ένα αεροπλάνο δεν πετά αν έχει 99.9% πιθανότητα να μην παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα. Σκεφτείτε για κάθε 1000 αεροπλάνα που πετούσαν το ένα να έπεφτε”.
Σύμφωνα με τον Raymond Zilinskas, διευθυντή του τομέα χημικού και βιολογικού πολέμου του στρατού των ΗΠΑ και επιθεωρητή χημικών όπλων των Ηνωμένων Εθνών στο ΙΡΑΚ το 1994, “η υδρόλυση μπορεί να μην πετύχει αν υπάρχουν προσμίξεις στα χημικά, κάτι που δεν γνωρίζουμε, καθώς επίσης δεν υπάρχει ούτε εκτίμηση κινδύνου, ούτε μελέτη ανθρωπογενών/περιβαλλοντικών επιπτώσεων αν υπάρξει κάποιο ατύχημα. Δεν υπάρχει, με άλλα λόγια, εκτίμηση περιβαλλοντικού κινδύνου, δεν υπάρχει προηγούμενο, όλοι κάνουμε εικασίες” συμπληρώνει[20].
Πότε όμως ένα πρόγραμμα γίνεται επιστημονικά δεκτό και πότε απορρίπτεται; Ο Βαγγέλης Πισσίας αναφέρει πως “κατά την κατάθεση κάθε επιστημονικού προγράμματος λαμβάνεται υπόψη και η ανάλυση cost/benefit(κόστος/κέρδος). Όταν το κόστος υπερβαίνει το κέρδος κανένα πρόγραμμα δε προχωρά. Στην περίπτωση της εν πλω υδρόλυσης φαίνεται πως υπάρχει μόνο κόστος και απολύτως κανένα κέρδος”.
Συνολικά διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχει επιστημονική μεθοδολογία, ούτε γνωρίζουμε με ποια κριτήρια καταρτίστηκε το πρόγραμμα που παρουσιάζεται. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι καμία χώρα έως σήμερα δεν δέχτηκε, ακόμα και επ” αμοιβή, να καταστρέψει τα χημικά όπλα στο έδαφος της, επιλέγοντας εν τέλει ο Οργανισμός Απαγόρευσης Χημικών Όπλων έναν χώρο ανάμεσα σε χώρες με αδύναμες κυβερνήσεις

Τι μέλλει γενέσθαι;
Άπαξ και τα χημικά όπλα έχουν απομακρυνθεί από τη Συρία δεν φαίνεται να συντρέχει λόγος γρήγορης καταστροφής τους. Ωστόσο οι κυβερνήσεις και τα οικονομικά συμφέροντα επιμένουν η διαδικασία να πραγματοποιηθεί στον συγκεκριμένο χώρο και την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Τα ΜΜΕ τηρούν σιγή ιχθύος, με εξαίρεση κάποια τοπικά μέσα της Κρήτης, καλλιεργώντας κλίμα ασάφειας και εντείνοντας την ανησυχία του κόσμου. Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή, αντικειμενικά ουδείς γνωρίζει.
“Όλα κρίνονται με οικονομικούς όρους και βάσει συμφερόντων. Οι χώρες πλέον γίνονται χώροι και οι αδύναμες κυβερνήσεις δεν στέκονται εμπόδιο στα οικονομικά συμφέροντα. Σήμερα είναι τα χημικά της Συρίας, αύριο οι γεωτρήσεις άντλησης πετρελαίου” αναφέρει ο Βαγγέλης Πισσίας. “Η αλληλεγγύη των κινημάτων και η αλληλοενημέρωση για την παύση της σιωπής είναι ο μόνος δρόμος” συμπληρώνει ο Κρίτων Αρσένης. Είναι τελικά στο δικό μας χέρι να ορίσουμε το πλαίσιο της αντίδρασης και να προχωρήσουμε εκεί που οι κυβερνήσεις υποχωρούν. Κάποιοι άνθρωποι στην Κρήτη ήδη έχουν κινητοποιηθεί, κάποιοι άλλοι στην Ιταλία και το Ιόνιο οργανώνονται προς αυτή την κατεύθυνση.

[1]     http://www.hrw.org/news/2013/09/10/syria-government-likely-culprit-chemical-attack
[2]     The Huffington Post: “French Intel On Syria Attack Describes “Massive Use Of Chemical Agents’”
http://www.huffingtonpost.com/2013/09/02/french-intel-syria-attack_n_3856762.html
[3]     BBC “MSF-backed hospitals treated Syria “chemical victims’:  http://www.bbc.com/news/world-middle-east-23827950
[4]     “France to propose UN resolution on Syria chemical weapons handover” http://www.france24.com/en/breaking/20130910-france-propose-un-resolution-syria-chemical-weapons-handover/?
[5]     OPCW  http://www.opcw.org/
[6]     Sulfur mustard” http://en.wikipedia.org/wiki/Sulfur_mustard. Συμπτώματα: Κνησμός, δάκρυα, κάψιμο στους πνεύμονες. Προκαλεί επώδυνες φλύκταινες σε όλο το σώμα όταν εισπνέεται, χρόνιες βλάβες στους πνεύμονες, τύφλωση, καρκίνο. Μέθοδος προστασίας: Αντιασφυξιογόνος μάσκα.
[7]     Sarin: http://en.wikipedia.org/wiki/Sarin. Συμπτώματα: Βήχας, εφίδρωση, ναυτία, αναπνευστικές δυσχέρειες. Μπορεί να προκαλέσει θάνατο από ασφυξία. Θανατηφόρος ποσότητα: 100 χιλιοστά του γραμμαρίου. Μέθοδος προστασίας: Αντιασφυξιογόνος μάσκα.
[8]     VX: http://en.wikipedia.org/wiki/VX. Συμπτώματα: Bήχας, πονοκέφαλος, εκροή σιέλου και βλέννας από τη μύτη, ναυτία. Απορροφάται μέσω του δέρματος ή της εισπνοής. Θανατηφόρος ποσότητα: 10 χιλιοστά του γραμμαρίου. Μέθοδος προστασίας: Αντιασφυξιογόνος μάσκα, προστατευτική ενδυμασία.
[9]     Watchdog says Syria has been cooperative on weapons. The New York Times. 9.10.2013
[10]   “Albanians angry with U.S. over Syrian chemical weapons” http://www.reuters.com/article/2013/11/12/us-syria-crisis-albania-idUSBRE9AB10A20131112
[11]   US ship awaits mission to neutralise Syria’s chemical weapons http://www.theguardian.com/world/2014/apr/10/syria-chemical-weapons-disposal-us-ship-cape-ray

[12]   Η υδρόλυση είναι μια μέθοδος κατά την οποία τα τοξικά όπλα θα γίνουν λιγότερο συμπυκνωμένα σε βαθμό όπου   δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα δηλαδή να σκοτώσουν άμεσα κόσμο • Μετά την υδρόλυση το τελικό υγρό παραμένει τοξικό και διαβρωτικό αλλά όχι σε βαθμό που να σκοτώνει άμεσα . • Η μέθοδος βασίζεται σε χρήση ζεστού νερού με πίεση σε συνδυασμό με χρήση διαλυτικών χημικών ουσιών όπως το χλώριο. • Το τελικό διάλυμα (μετά την υδρόλυση) θα έχει όγκο 5 έως 14 φορές μεγαλύτερο από τον αρχικό ο οποίος είναι 700  τόνοι άρα ο τελικός όγκος των χημικών μετά την υδρόλυση μπορεί να φτάσει μέχρι και 9.800 τόνους.  Chemical Biological Application and Risk Reduction Business Unit. The Field Deployable Hydrolysis System. US Army, Aug 2013, Vol 1: 8
[13]   http://www.reuters.com/article/2013/11/30/us-syria-crisis-chemicals-idUSBRE9AT03S20131130 
[14]   “Germany agrees to help destroy Syria’s chemical weapons” http://www.bbc.com/news/world-middle-east-25664162 
[15]   Syria chemical weapons removal plan  http://www.bbc.com/news/world-middle-east-25575931 
[16]   http://www.shipspotting.com/gallery/photo.php?lid=1321200 
[17]   Syria’s disarmament deal is coming apart. Will Obama lower the bar for success http://blogs.telegraph.co.uk/news/davidblair/100260128/syrias-disarmament-deal-is-coming-apart-will-obama-lower-the-bar-for-success/ 
[18]   The United States is still getting rid of its chemical weapons http://edition.cnn.com/2013/10/11/us/u-s-chemical-weapons/ 
[19]   Destroying Syrian Chemicals at Sea. American Thinker. 11.1.2014
Scientists raise alarm over plan to destroy Syria’s chemical weapons at sea. Washington Times. 10.12.2013
[20]   Scientists raise alarm over plan to destroy Syria’s chemical weapons at
sea. Washington Times. 10.12.2013
* η φωτογραφία του εξωφύλλου από εδώ: http://www.stockvault.net/photo/138343/oil-barrels
http://thecricket.gr/2014/06/peirama_tis_mesogeiou/

ΠΗΓΗ.........

http://diktiospartakos.blogspot.gr/2014/06/blog-post_6190.html

Μας δολοφονούν. Το "Cape Ray" ξερνάει καρκίνο και θάνατο για πολλές γενιές. Νησί-φάντασμα η Κρήτη

Από τον Τζον Κέννεντυ

Την ώρα που κυβέρνηση και κοινή γνώμη (βλέπε ανεγκέφαλος λαός) είναι "απασχολημένοι" με τον Τόμσεν και την παρέα του, το αμερικανικό πλοίο-θάνατος με χωρητικότητα 91.000 τόνους ξερνάει από τα έγκατά του καρκίνο και άλλες θανατηφόρες ασθένειες ανοιχτά της Κρήτης μετατρέποντας το νησί σε Φουκουσίμα-τίποτε λιγότερο. Και μάλιστα για πολλές πολλές γενιές!
Μιλάμε για το Cape Ray το οποίο εξοπλισμένο με δύο πυρηνικούς αντιδραστήρες επιχειρεί να καταστρέψει πάνω από 800 τόνους -από τους 1.300- στους οποίους υπολογίζονται να χημικά της Συρίας.


Το παιγνίδι είναι πολύ βρώμικο και διεξάγεται με διαρκείς εκβιασμούς ενώ συνδέεται άμεσα και με τις εξελίξεις που αφορούν τα ελληνικά μνημόνια και την συμπεριφορά των δανεστών μας-με το ΔΝΤ να εκβιάζει την σιωπή μας για την μετατροπή της Κρήτης σε νησί-φάντασμα με δημοσιεύματα σαν κι αυτό των FT που μας απειλεί με ανατίναξη των ελληνικών τραπεζών σε περίπτωση που αντιδράσουμε!

Ο Βενιζέλος αρκέστηκε να δηλώσει: "Μη ικανοποιημένος για την έκβαση των διαπραγματεύσεων σχετικά με την διέλευση των πλοίων που θα επεξεργάζονται εν πλω τα χημικά της Συρίας από τη Μεσόγειο..."

Όπως ανέφερε ο Υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης «δυστυχώς η έξοδος του χημικού οπλοστασίου γίνεται προς την Μεσόγειο καθώς υπάρχει και η προσφορά της Ιταλίας να προσφέρει το λιμάνι της Καλαβρίας» και πρόσθεσε «αγωνιζόμαστε επί εβδομάδες να κινητοποιήσουμε άλλες χώρες να επιλεγεί άλλος χώρος εκτός Μεσογείου. Το γεγονός όμως ότι έχει επιλεγεί το Ιταλικό λιμάνι το καθιστά δύσκολο».

Δυο κούφια λόγια για την τιμή των όπλων, ενώ το θέμα είναι σοκαριστικά σημαντικό μια και σύμφωνα με το άρθο του Θόδωρου Καρυώτη ο ενταφιασμός των χημικών όπλων της Συρίας στην Μεσόγειο ήταν και ο λόγος που οι Αμερικανοί δεν ήθελαν να γίνει χάραξη της ελληνικής ΑΟΖ!

Γράφει ο Καρυώτης στο πολύ καλό site του Μιχάλη Ιγνατίου>

"Τον Δεκέμβριο του 2013 ο Οργανισμός για την Απαγόρευση Χημικών Όπλων ανακοίνωσε ότι είναι «τεχνικά δυνατόν» να καταστραφούν τα χημικά όπλα της Συρίας στην Μεσόγειο. Βέβαια δεν έδωσαν λεπτομερείς εξηγήσεις πως θα καταστραφούν αυτά τα χημικά όπλα.
Η επεξεργασία θα γίνει στο πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ Cape Ray που έχει μήκος 198 μέτρων και χωρητικότητα 91.000 τόνους και συνοδεύεται από πολεμικά πλοία της Ρωσίας και της Κίνας.
Το πλήρωμα και 15 ιδιώτες είχαν ειδικά εκπαιδευτεί πριν αναχωρήσει το πλοίο για την Ιταλία. Το πλοίο διαθέτει δυο πυρηνικούς αντιδραστήρες που θα χρησιμοποιηθούν για την καταστροφή των χημικών όπλων και για την ουδετεροποίηση των βασικών τους στοιχείων. Το σύνολο των χημικών όπλων που θα καταστραφούν ανέρχονται σε 800 τόνους ενώ υπολογίζεται το σύνολο των χημικών όπλων που διαθέτει η Συρία ανέρχονται σε 1.300 τόνους.
Έχει ήδη αποφασιστεί ότι αυτά τα απόβλητα των χημικών όπλων να καταποντισθούν σε μια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στο τρίγωνο Κρήτη-Μάλτα-Ιταλία. Εάν όμως τα τρία αυτά ευρωπαϊκά κράτη είχαν δημιουργήσει ΑΟΖ, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσαν να πετάξουν τα χημικά όπλα στην θαλάσσια περιοχή τους χωρίς την άδειά τους!
Το Άρθρο 56 (Δικαιώματα, αρμοδιότητες και υποχρεώσεις του παράκτιου Κράτους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας αναφέρει στην παράγραφο 1β (ιιι)  ότι το παράκτιο κράτος είναι υπεύθυνο για «την προστασία και διαφύλαξη του θαλάσσιου περιβάλλοντος». Δηλαδή εάν η Ελλάδα διέθετε ΑΟΖ σήμερα δεν θα μπορούσαν οι Αμερικανοί να ρίξουν (dumping) χημικά απόβλητα στον θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Έτσι οι Αμερικανοί έχουν έναν επιπλέον λόγο να μην επιθυμούν η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ.
Μία μελέτη του καθηγητή Moshe Kol του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ δείχνει ότι τα υποπροϊόντα των χημικών όπλων θα καταστρέψουν ένα μέρος της θαλάσσιας ζωής και θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στο θέμα της αλιείας και γενικότερα της μόλυνσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Εάν όλα τα κράτη της ΕΕ είχαν δημιουργήσει ΑΟΖ στην Μεσόγειο θα μπορούσαν να μην επιτρέψουν στους Αμερικανούς, τους Ρώσους και τους Κινέζους να προχωρήσουν στην μόλυνση της Μεσογείου και να αναγκαστούν να τα πάνε στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού!!!"

Έτσι έχουμε από την μία πλευρά τους Γερμανούς να μας σκοτώνουν με το θανατηφόρο μνημόνιο- σε συνεργασία με τους κρατιστές της κυβέρνησης-και από την άλλη τους Αμερικανούς να μετατρέπουν την Κρήτη σε νησί-φάντασμα και την Ελλάδα σε χώρα υποψήφια να πρωταγωνιστήσει αρνητικά στην αναλογία θανάτων από καρκίνο στα προσεχή χρόνια.

Για το ίδιο θέμα στο site της Greenpeace διαβάζουμε>
Τα χημικά όπλα δεν έχουν καμία θέση στον πλανήτη. Στην περίπτωση των χημικών όπλων της Συρίας, η καταστροφή πρέπει να γίνει με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τη θαλάσσια ζωή και την ανθρώπινη υγεία. Η διαφάνεια και η ενημέρωση είναι τα μόνα όπλα που μπορούν να διαλύσουν την ανασφάλεια και ανησυχία που απλώνεται στους πολίτες. Και αυτό πρέπει να διασφαλιστεί από την ελληνική κυβέρνηση.

Στη Συρία, με δεδομένη τη ρευστότητα της εμπόλεμης κατάστασης και τη στάση της κυβέρνησης, η απομάκρυνση και καταστροφή των χημικών όπλων είναι απαραίτητες. Μεγάλες ανησυχίες όμως γεννά και η τύχη τους μετά την απομάκρυνση, αφού δεν υπάρχει ούτε ιδανική ούτε καθαρή λύση.
Σύμφωνα με τους Όρους της Σύμβασης για τα Χημικά Όπλα, η ακριβής σύνθεση του χημικού οπλοστασίου της Συρίας παραμένει εμπιστευτική. Εκτιμήσεις αναφέρονται σε περισσότερους από 300 τόνους χημικών που θα πάνε για υδρόλυση και θα παράγουν ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες (λιγότερο τοξικών) παραπροϊόντων τα οποία, με τη σειρά τους, πρέπει να οδηγηθούν σε θερμική επεξεργασία. Η υδρόλυση αποτελεί την λιγότερο «κακή» διαθέσιμη τεχνολογία. Δεν αντιβαίνει τη Σύμβαση του Λονδίνου, σκοπός της οποίας είναι η πρόληψη ζημιάς στο θαλάσσιο περιβάλλον. Οι ποσότητες και οι τελικοί αποδέκτες δεν έχουν γνωστοποιηθεί.

Το γεγονός ότι η μόνη κατάλληλη μονάδα για την υδρόλυση χημικών όπλων είναι εγκατεστημένη σε πλοίο του αμερικανικού ναυτικού, αυξάνει δικαιολογημένα το βαθμό ανησυχίας. Τονίζεται ότι σε αυτή την περίπτωση, απαιτείται ενημέρωση του συνόλου των παράκτιων κοινοτήτων, οι οποίες πρέπει να συναινέσουν στην ανάληψη του σχετικού ρίσκου, όσο μικρό και αν είναι αυτό.
Το εξαιρετικά επείγον της κατάστασης δεν αποτελεί δικαιολογία για την ουσιαστική απουσία ενημέρωσης από διεθνείς, διακρατικούς και εθνικούς φορείς και οργανισμούς. Το ελληνικό γραφείο της Greenpeace, μαζί με τα υπόλοιπα γραφεία της Μεσογείου, απέστειλε επιστολή στον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων, με την οποία καλούν για πλήρη διαφάνεια στις διαδικασίες.

Μέχρι σήμερα, η ενημέρωση από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης προς τις Περιφέρειες, τους Δήμους και τους πολίτες είναι ελλιπής και αναποτελεσματική. Δεν είναι καθόλου τυχαίες εξάλλου οι εντεινόμενες αντιδράσεις και η ανησυχία που απλώνονται σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Το ελληνικό γραφείο της Greenpeace καλεί τον Υπουργό Εξωτερικών:
Να απαιτήσει από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση Χημικών Όπλων (OPCW) των Ηνωμένων Εθνών:
               α) όλες τις απαραίτητες εγγυήσεις ότι ο Οργανισμός θα τηρήσει τις υποχρεώσεις του για την προστασία του παράκτιου πληθυσμού και της θαλάσσιας ζωής,
               β) διαρκή ενημέρωση και χρονοδιαγράμματα για το πρόγραμμα καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας και
               γ) ακριβείς πληροφορίες για τον τύπο, το μέγεθος των φορτίων των χημικών όπλων που θα οδηγηθούν προς καταστροφή και επεξεργασία-καταστροφή και τον τελικό προορισμό τους.
Να εξασφαλίσει την έγκυρη, διαφανή και συστηματική ενημέρωση των πολιτών και των εμπλεκόμενων φορέων (όπως περιφέρειες, ΟΤΑ, κοκ).
ΠΗΓΗ.....

http://diktiospartakos.blogspot.gr/2014/04/cape-ray.html

Κοινή δήλωση - καταγγελία από επιστήμονες 14 χωρών, για την απειλή στη Μεσόγειο λόγω της επικείμενης καταστροφής των χημικών της Συρίας

Κοινή δήλωση-έκκληση προς ΟΗΕ, OPCW και Ε.Ε, από επιστήμονες & φορείς 14 χωρών, για να καταγγείλουν την απειλή για την Μεσόγειο λόγω της επικείμενης εν πλω καταστροφής των χημικών της Συρίας.

Κοινή δήλωση-έκκληση προς τον ΟΗΕ, τον OPCW και την Ε.Ε., συνυπέγραψαν επιστήμονες και φορείς από 14 χώρες, με τίτλο: «Απειλή στη Μεσόγειο από την Εν Πλω Καταστροφή του Χημικού Οπλοστασίου της Συρίας» για να καταγγείλουν την απειλή που κρύβει για την Μεσόγειο αυτή η επιχείρηση.
Σύμφωνα με την Υδροβιολόγο Αναστασία Μηλιού, η επιχείρηση αποτελεί μία μεγάλη επικείμενη απειλή για τη Μεσόγειο, που προκαλείται από την σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας αποθεμάτων μεταξύ Κρήτης και της Σικελίας, η οποία μπορεί να αρχίσει οποιαδήποτε ημέρα τώρα.

Σε μια προσπάθεια να ασκήσουν πίεση προς τις αρχές της ΕΕ και του ΟΗΕ να ακυρώσει τη διαδικασία καταστροφής στη θάλασσα και να εντοπίσει αμέσως την κατάλληλη ασφαλή εναλλακτική χερσαία λύση, επιστήμονες και μέλη οργανώσεων από τη Μεσόγειο και όλο τον κόσμο συνυπογράφουν την εν λόγω δήλωση, η οποία εκπονήθηκε από εμπειρογνώμονες από την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ισπανία.

Η Κοινή Δήλωση

Απειλή στη Μεσόγειο από την Εν Πλω Καταστροφή του Χημικού Οπλοστασίου της Συρίας.
Η καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας αναμένεται να ξεκινήσει ανά πάσα στιγμή στην καρδιά της Μεσογείου, ανάμεσα στην Κρήτη και τη Σικελία.

Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η διαδικασία να οδηγήσει στην απελευθέρωση τόνων τοξικών αποβλήτων στη Μεσόγειο Θάλασσα, αποτελώντας μία σημαντική απειλή προς το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Νορβηγία, το Βέλγιο και η Αλβανία – οι οποίες διαθέτουν εγκαταστάσεις για την αντιμετώπιση τέτοιων επικίνδυνων αποβλήτων – έχoυν ήδη αρνηθεί την καταστροφή των χημικών όπλων εντός των συνόρων τους, επικαλούμενες «έλλειψη υποδομών». Ωστόσο, κρίνεται τώρα σαν ασφαλής επιλογή η καταστροφή εν πλω, σε διεθνή ύδατα, όπου ο έλεγχος είναι ουσιαστικά ανέφικτος.

Επιπλέον, η απόρριψη επικίνδυνων αποβλήτων στη θάλασσα, μία δραστηριότητα που κανονικά απαγορεύεται βάσει διεθνών πολυμερών συμφωνιών, επιτρέπεται κατ” εξαίρεση σε στρατιωτικά πλοία που έχουν χορηγηθεί απαλλαγή από συνθήκες των Ηνωμένων Εθνών – μία αμφισημία που ανέχεται εδώ και χρόνια ο ΟΗΕ.

Επίσης, οι ΗΠΑ δεν έχουν υπογράψει τη Σύμβαση της Βασιλείας για τον Έλεγχο των Διασυνοριακών Κινήσεων Επικίνδυνων Αποβλήτων και την Επεξεργασία τους και αυτό θέτει ένα επιπλέον ερώτημα όσον αφορά στην έγκριση της διαδικασίας μεταφόρτωσης, εφόσον αυτό δεν συμβαίνει μέσα σε μία στρατιωτική βάση των ΗΠΑ. 
Η Ε.Ε., η οποία συμμετέχει στη χρηματοδότηση της επιχείρησης, καθώς και ο ΟΗΕ θα πρέπει να παρέμβουν άμεσα για να προσδιορίσουν μία ασφαλή μέθοδο καταστροφής στην ξηρά.  Επιπροσθέτως, η καταστροφή άκρως επικίνδυνων χημικών όπλων με τη χρήση τεχνολογίας, η οποία δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ πριν σε τέτοιο εύρος, θα πρέπει να επανεξεταστεί προς αποφυγήν κινδύνου δηλητηρίασης της Μεσογείου.

Παρά τις διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια της μεθόδου καταστροφής από τον ΟΗΕ και τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW), πολλοί εμπειρογνώμονες από τη Μεσόγειο και την Ε.Ε. ανησυχούν εξαιρετικά. Αυτό οφείλεται στους πιθανούς κινδύνους μίας τόσο περίπλοκης διαδικασίας καταστροφής που λαμβάνει χώρα πιλοτικά σε ασταθείς θαλάσσιες συνθήκες.

Η διαδικασία αναμένεται να διαρκέσει πάνω από 20 ημέρες κατά τη διάρκεια δυσμενών χειμερινών καιρικών συνθηκών. Η μέθοδος και ο εξοπλισμός που θα χρησιμοποιηθεί είναι η Field Deployable Hydrolysis System, η οποία έχει αναπτυχθεί μόνο κατά το τελευταίο έτος, και χρησιμοποιεί μία πληθώρα χημικών παραγόντων για την εξουδετέρωση των όπλων. Αυτή παράγει μεγάλες ποσότητες υγρών τοξικών αποβλήτων, γνωστές ως εκροές.

Η μέθοδος και ο εξοπλισμός που εγκαθίστανται στο πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ MV Cape Ray έχει δοκιμαστεί μόνο μία φορά εν πλω, και για την εξουδετέρωση μίας μικρής ποσότητας χημικών όπλων. Αυτό ξεπερνιέται κατά πολύ από το μέγεθος του συριακού οπλοστασίου προς καταστροφή, το οποίο είναι πάνω από 700 τόνους όπλων. Έπειτα, το MV Cape Ray είχε σχεδιαστεί αρχικά για τη μεταφορά τροφίμων και εξοπλισμού, πριν από 36 χρόνια, ενώ συνήθως ένα στρατιωτικό σκάφος πρέπει να παροπλίζεται μετά από 30 χρόνια.

Επίσης, δεν είναι στεγανό, και χτισμένο με ένα μόνο κύτος, γεγονός που το καθιστά ακατάλληλο για μία τέτοια επιχείρηση υψηλού κινδύνου λόγω αυξημένης πιθανότητας ατυχήματος. Οι συνέπειες από την ενδεχόμενη απόρριψη (ακούσια ή εσκεμμένη) από στερεά ή υγρά απόβλητα που παράγονται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας προκαλούν επίσης μεγάλη ανησυχία, ιδιαίτερα λόγω του κινδύνου διασποράς μέσα στη Μεσόγειο, μέσω ισχυρών θαλάσσιων ρευμάτων.

Όπως δήλωσε ο Δρ. Γιδαράκος, καθηγητής του Εργαστηρίου Διαχείρισης Τοξικών και Επικίνδυνων Αποβλήτων του Πολυτεχνείου Κρήτης, «Δεν είναι δυνατό τη στιγμή που απαιτείται εκπόνηση περιβαλλοντικής μελέτης και δημόσια διαβούλευση για την κατασκευή ενός απλού βιολογικού καθαρισμού, τέτοιου είδους και κλίμακας διαδικασίες επεξεργασίας επικίνδυνων αποβλήτων να παραμένουν ασαφείς και να γνωστοποιούνται σε κράτη και αρμόδιους φορείς μέσω δημοσιευμάτων του τύπου.»

Τίθενται ερωτήματα σχετικά με την επιλογή τόπου για τη διαδικασία: Γιατί πρέπει το πλοίο που μεταφέρει τα όπλα να ταξιδέψει πάνω από 1.000 μίλια από τη Συρία προς την Ιταλία, σε μία περιοχή όπου η παρακολούθηση είναι σχεδόν ανέφικτη, αντί να παραμείνει σε διεθνή ύδατα ανοικτά της Συρίας;

Γιατί η δραστηριότητα να λαμβάνει χώρα σε μία από τις βαθύτερες θαλάσσιες τάφρους της Μεσογείου, μία επιβαρημένη περιοχή με ισχυρά θαλάσσια ρεύματα και ένα ιστορικό παράνομης απόρριψης τοξικών και πυρηνικών αποβλήτων, στην οποία δεν υπάρχει δυνατότητα εξακρίβωσης περιβαλλοντικών επιπτώσεων που ενδέχεται να προκύψουν;

Η επιλογή του τόπου δεν έγινε τυχαία, δεδομένου ότι πολλές χώρες της Μεσογείου αντιμετωπίζουν σήμερα σοβαρή οικονομική κρίση και πολιτική αστάθεια, και αυτό κάμπτει την αντίδραση και την εγρήγορση των πολιτών. Ο OPCW, υπεύθυνος οργανισμός για τη διεργασία, εκμεταλλεύεται αυτές τις συνθήκες και θέτει τον κίνδυνο της μετατροπής της Μεσογείου σε μία περιοχή απόρριψης επικίνδυνων αποβλήτων. Αυτό είναι απαράδεκτο και πρέπει να καταδικαστεί αυστηρά από τη διεθνή κοινότητα.

Ο χρόνος δε μας αφήνει περιθώρια. Η αντίδρασή μας πρέπει να είναι άμεση, καθώς η καταστροφή μπορεί να ξεκινήσει οποιαδήποτε ημέρα. Η κοινωνία των πολιτών και εξειδικευμένοι επιστήμονες ζητούν άμεση δράση από την Ε.Ε., τον ΟΗΕ και τις αρχές της Ελλάδα, της Ιταλίας, της Κύπρου, της Μάλτας και άλλων παράκτιων χωρών της Μεσογείου.

Η διαδικασία της καταστροφής εν πλω πρέπει να ακυρωθεί και μία κατάλληλη ασφαλής εναλλακτική λύση σε χερσαίες εγκαταστάσεις πρέπει να βρεθεί αμέσως – κάπου όπου η παρακολούθηση πιθανών ρυπάνσεων θα καταστεί εφικτή και ο κίνδυνος θα είναι ελεγχόμενος. Η καταστροφή των ιδιαίτερα ευαίσθητων οικοσυστημάτων της Μεσογείου και των πόρων της, που βρίσκονται ήδη υπό απειλή, θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο.

υπογράφουν:
Herman J. Voogd, Museum-Manager at Teylers Museum, Michael Bruford-Professor of Conservation, Jordina Belmonte Soler- Professor Titular d'Universitat and Director of the Institut de Ciència i Tecnologia Ambientals, ICTA‐UAB, Dr. Ian Bryceson-Professor Department of International Environment and Development Studies, Prof. Jordi Font -Chair of Physical and Technological Oceanography Dept. Institute of Marine Sciences, Barcelona, Spanish Research Council (CSIC), Prof. Noél M.A.Holmgren, Eleonora Panella- Adviser, George Kehayias-Assistant Professor of Aquatic Ecosystems, Christos Katsaros-Professor Faculty of Biology, Dr.Maria Papadaki-Professor of Environmental Chemistry and Processes, Dr. Florian Menzel-Assistant Professor, Savitri Galiana Blanch-Earth Sciences PhD Student, Melissa Judith Acevedo Dudley-Marine Sciences PhD Student, Dr. Irene Zweimüller-External Lecturer, Stelios Liodakis- Professor, Dr. Evangelos Gidarakos -Professor, Michael Johansson- Biologist, Dr. Burak Ali Çiçek-Associate Professor,

ΠΗΓΗ.....http://diktiospartakos.blogspot.gr/2014/04/14.html

ΕΝΑ ΠΑΛΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΗ ΤΟΥ 2014 ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!!!!!!
Τοξική βόμβα απειλεί την δημόσια υγεία, το περιβάλλον και την οικονομία της χώρας μας κι ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου, απο την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας.
Το αρχικό σχέδιο ταφής των χημικών όπλων στην Αλβανία ναυάγησε έπειτα απο τις αντιδράσεις των πολιτών και τελικώς επιλέχθηκε η θαλάσσια περιοχή δυτικά της Κρήτης, με την ανοχή των ελληνικών αρχών.
Τον κώδωνα του κινδύνου κρούουν οι επιστήμονες του Δημόκριτου και του Πολυτεχνείου Κρήτης που κάνουν λόγο για πλήρη καταστροφή οικοσυστήματος και του τουρισμού αφού "δεν θα μπορούν οι άνθρωποι να κολυμπήσουν".
Σύμφωνα με τον επιστημονικός συνεργάτη του Δημόκριτου και πρώην πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, Νίκο Κατσαρό, "εάν πραγματοποιηθεί η εξουδετέρωση των χημικών όπλων της Συρίας με τη μέθοδο της υδρόλυσης τότε μιλάμε για ένα εφιαλτικό σενάριο. Είναι μια μέθοδος εξαιρετικά επικίνδυνη με απρόβλεπτες επιπτώσεις για το ευρύτερο περιβάλον της Μεσογείου και για τους πληθυσμούς της Κρήτης, της Λιβύης και της Μάλτας."
Οι επιπτώσεις αυτές θα ειναι η πλήρη νέκρωση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και η μόλυνση σε ολόκληρη το Λιβυκό και Κρητικό πέλαγος. Τα ψάρια θα δηλητηριαστούν με κίνδυνο μόλυνσης του πληθυσμού που θα τα καταναλώσει.
Επίσης ενδεχόμενα να μην μπορούν οι άνθρωποι να κολυμπήσουν στις περιοχές της Κρήτης και της Μάλτας και να υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στον τουρισμο και την οικονομία των περιοχών αυτών. Διότι τα χημικά αυτά, ακόμη και τα προϊόντα υδρολύσεως τους είναι εξαιρετικά τοξικά. 

Τουλάχιστον 5 χρόνια θα διαρκέσει η μόλυνση
Συνήθως τα χημικά καταστρέφονται μέσως της καύσης σε ειδικούς χώρους. Αυτο επρόκειτο να γίνει με τα χημικά της Συρίας τα οποία θα μεταφέρονταν στην Αλβανία και θα καταστρέφονταν μέσα σε μεγάλους κλιβάνους. Ομως η μαζική αντίδραση των κατοίκων της γειτονικής χώρας οδήγησε την κυβέρνηση να αρνηθεί παρά τα γεναιόδωρα ανταποδοτικά οφέλη που πρόσφεραν οι Αμερικανοί. Καταφεύγουν λοιπον στη μέθοδο της υδρόλυσης ανοιχτά της Κρήτης γιατί καμία άλλη χώρα δε δέχτηκε να γίνει καταστροφή των χημικών της Συρίας στο έδαφός της.
Για σοβαρό κίνδυνο κάνει λόγο ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης Ευάγγελος Γιδαράκος, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου προς τις ελληνικές Αρχές που εμφανίζονται αμέτοχες σε αυτή τη διαδικασία.
«Τα συγκεκριμένα χημικά αυτά είναι μείγματα επικίνδυνων και τοξικών ουσιών που δεν είναι σε θέση να αδρανοποιηθούν μόνο με τη χρήση αυτής της μεθόδου, ώστε να μην προκαλέσουν καταστροφές στους ζώντες οργανισμούς», υπογραμμίζει ο κ Γιδαράκος. Η συγκεκριμένη ζώνη μεταξύ Αδριατικής και Μεσογείου είχε γίνει «νεκροταφείο χημικών» από την ιταλική μαφία, η οποία βύθισε μέσα σε μία 20ετία στην Αδριατική περίπου 30 πλοία με διαφόρου τύπων απόβλητα χημικών βιομηχανιών, όπως αποκαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια.
Σύμφωνα με το BBC, τα χημικά όπλα θα μεταφορτωθούν σε σκάφος του πολεμικού ναυτικού των Η.Π.Α. Πάνω στο CAPE RAY και σε ειδική δεξαμενή από τιτάνιο το φορτίο των χημικών θα καταστραφεί με τη μέθοδο της υδρόλυσης στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Μάλτας – Λιβύης – Κρήτης.

Tο πρώτο φορτίο απέπλευσε ήδη από το λιμάνι «Λαττάκεια» της Συρίας, χθες, με το πλοίο «Ark Futura», συνοδευόμενο από Ρωσικά και Κινεζικά πολεμικά πλοία. Την ίδια στιγμή ωστόσο στο Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας δεν υπάρχει καμία ενημέρωση για την εξέλιξη αυτή, με την υποσημείωση βέβαια ότι για υποθέσεις όπως αυτές περισσότερο αρμόδια είναι τα υπουργεία Εξωτερικών και Περιβάλλοντος. Σύμφωνα με το σχέδιο, το πλοίο θα φτάσει στην Ιταλία και το τοξικό φορτίο του θα μεταφερθεί σε πλοίο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, το οποίο θα το μεταφέρει στα διεθνή ύδατα μεταξύ Ιταλίας-Ελλάδος, όπου και θα καταστραφεί, χωρίς να δίδονται περαιτέρω διευκρινίσεις. Η διαδικασία για την τμηματική καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας αναμένεται να διαρκέσει περισσότερο από δύο μήνες.

Κασσιανός Τζέλης
ΠΗΓΗ....http://www.koutipandoras.gr/article/103763/sos-sti-thalassa-tis-kritis-tha-rixoyn-ta-himika-opla-tis-syrias
Αναρτήθηκε από ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΟΣ στις 7:49 μ.μ.
http://profitiesorthodoxias1.blogspot.gr/2014/06/blog-post_27.html

Ο.Ε.Α ΓΙΑ ΣΑΜΑΡΑ. Ο ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΣΕ ΤΟΥΡΚΟ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ!

 Ο.Ε.Α ΓΙΑ ΣΑΜΑΡΑ. Ο ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΣΕ ΤΟΥΡΚΟ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ!

ΑΥΤΟΣ (ΣΑΜΑΡΑΣ) ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΕΣ ΣΤΟΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, ΤΗ...
 ΛΕΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ. ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΜΙΚΡΟ-ΣΤΟΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΩΧΡΙΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ. 
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΥΠΟ-ΣΤΟΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟ-ΣΤΟΕΣ, ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΣΟΝΟΙ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΕΠΙΒΗΤΟΡΕΣ (Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΩ)
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΠΑΛΙ ΤΟ ΣΑΜΑΡΑ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΟΣ ΠΟΥ 
ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΟ ΕΒΡΑΙΚΑ ΓΕΝΗ (ΕΒΡΑΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΖΑΚΙΑ), ΤΟ ΜΠΕΝΑΚΗ ΧΩΡΕΜΗ Ή ΜΠΕΝ-ΧΙΡΑΜ ΚΑΙ ΤΟ ΖΑΝΝΑ.

ΑΝΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΣΕ ΤΑ ΣΑΠΙΑ ΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. 
ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! 
ΤΑ ΠΑΝΤΑ! ΤΑ ΠΑΝΤΑ!! 
ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΣ "ΤΕΧΝΗΤΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ", ΔΗΛΑΔΗ ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΞΕΒΡΑΙΣΜΕΝΟΙ, ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ.


ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ Ή ΖΑΝΝΑ Ή ΜΠΕΝΑΚΗ ΧΩΡΕΜΗ Ή ΜΠΕΝ ΧΙΡΑΜ: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΜΜΕΝΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ΧΑΡΤΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ, ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΣΤΟΑΣ - ΛΕΣΧΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ ΚΑΙ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΗΣ - ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΖΕΦΡΥ-ΜΙΝΕΙΚΟ-ΡΑΝ-ΤΑΝ-ΠΛΑΝ.

Επισης,σε μασωνικη στοα ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ.

ΟΡΙΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΜΕΣΩΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ. Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΜΠΗΚΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΕΣ ΣΤΟΕΣ, ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ. ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ.

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΚΗΣ ΟΧΛΟ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (ΤΩΝ ΓΕΦΥΡΑΙΩΝ) ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΣΕ ΤΟΥΡΚΟ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΝΩ ΟΙ ΕΓΓΟΝΕΣ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΛΕΪΛΑ ΚΑΙ ΑΪΣΕ.

ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΓΙΟΜ-ΚΙΠΟΥΡ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ "ΛΕΪΛΑ".

ΒΛΕΠΕ: ΤΙ ΚΛΑΙΣ ΡΕ ΓΛΑΣΤΡΑ; ΣΕ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΠΑΝ ΠΡΟΔΟΤΗ; ΙΔΟΥ ΤΟ ΠΟΡΟΔΟΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΑΠΟΥΛΙΑ-ΓΙΛΜΑΖ!

Το απολυτο ξεφτιλισμα του Σαμαρα απο τον Λεβεντη!!!
http://kerberos-hellas.blogspot.gr/2011/11/blog-post_08.html 

Ευσταθιάδης Στάθης  

ΟΙ«ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ»

Πώς, πότε και γιατί γεννήθηκε το «πρόβλημα του Αιγαίου»

Το χρονικό των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  04/06/2006 00:00

Τον Μάιο του 1975 στις Βρυξέλλες οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ συμφώνησαν να γίνει προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο και να επιταχυνθούν οι συνομιλίες για τη σύνταξη συνυποσχετικού. Οι Τούρκοι, λίγες εβδομάδες αργότερα, άλλαξαν γνώμη. Μόνο για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου θα δέχονταν να συζητήσουν - αίτημα απαράδεκτο για την Ελλάδα.

Εχουν ηλικία εξήντα και πλέον χρόνων οι βλέψεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. 

Στη διάρκεια του B' Παγκοσμίου Πολέμου δύο φορές, το 1942 και το 1943, «έδειξε ενδιαφέρον» για τα Δωδεκάνησα και όταν στη διάσκεψη για την ειρήνη, το 1946 στο Παρίσι, η Ελλάδα αξίωσε την ενσωμάτωσή τους, οι Τούρκοι κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να απορριφθεί το εθνικό αίτημα. 

Πιο συγκεκριμένα όμως εκδηλώθηκαν το 1958 και το 1960 στη διάσκεψη της Γενεύης για το Δίκαιο της Θάλασσας. 

Οι επεκτατικές αξιώσεις της απέκτησαν και οικονομική μορφή όταν η Ελλάδα το 1973 έδωσε δικαιώματα εκμετάλλευσης πετρελαίου (γεωτρήσεις «Πρίνος» κ.ά.). 

Με την υποστήριξη της Τυνησίας ισχυρίστηκε ότι τα νησιά «αποτελούν ειδικές» περιπτώσεις και ζήτησε από τον ΟΗΕ να λαμβάνονται τέσσερα στοιχεία για τον καθορισμό του νησιωτικού περιβάλλοντος - το μέγεθος, ο πληθυσμός, η γεωγραφική θέση και η γεωλογική διαμόρφωση. 

H πρόταση απορρίφθηκε αλλά η Αγκυρα παρεχώρησε δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης έξω από τα τουρκικά χωρικά ύδατα σε τουρκική εταιρεία, μάλιστα σε συνοδευτικό χάρτη σημειώνονταν οι περιοχές - δυτικά των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, δηλαδή εντός της ελληνικής επικράτειας...

Αυτό έγινε τον Οκτώβριο του 1973. Είναι η ημέρα που γεννήθηκε το «πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας» του Αιγαίου και το οποίο αποτελεί το πραγματικό αγκάθι στις σχέσεις Αθήνας - Αγκυρας ως σήμερα. Το πρόβλημα κατά καιρούς πήρε διαστάσεις κρίσης, απασχόλησε τις τότε δύο υπερδυνάμεις, έγραψε ιστορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και επί τριάντα και πλέον χρόνια πυροδοτεί εθνικιστικές εξάρσεις στην Τουρκία που δύο φορές ανέτρεψαν κυβέρνηση. Μια πρόχειρη, νηφάλια εξέταση του ιστορικού αυτής της τριακονταετίας δείχνει την Αγκυρα να προβάλλει συνεχώς αξιώσεις, να απειλεί, να παρασπονδεί, ακόμη και να υπαναχωρεί από συμφωνίες τις οποίες η ίδια υποστήριξε και την Αθήνα να τηρεί στάση συμβιβαστική, να υποβάλλει προτάσεις και όχι σε λίγες περιπτώσεις να υποχωρεί είτε υπό πίεση είτε από κακό υπολογισμό.

Τον Ιούνιο του 1974 ένα τουρκικό υδρογραφικό σκάφος βγήκε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα συνοδευόμενο από 32 (!) πολεμικά, αλλά το γεγονός αντιμετωπίστηκε με ανταλλαγή διακοινώσεων και δεν πήρε διαστάσεις. Ακολούθησαν τα γεγονότα στην Κύπρο και η Μεταπολίτευση και το πρόβλημα του Αιγαίου πέρασε σε δεύτερη μοίρα ως τον Ιανουάριο του 1975, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε μία σοβαρή χειρονομία προς την Τουρκία. Πρότεινε να παραπεμφθεί από κοινού το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με από κοινού συντεταγμένο συνυποσχετικό. Ο τούρκος πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβίτ δέχθηκε κατ' αρχήν την πρόταση, δήλωσε όμως ότι η Τουρκία θα συνεχίσει τις έρευνές της στο Αιγαίο και για πρώτη φορά χαρακτήρισε το πρόβλημα «πολιτικό» - ως τότε η Αγκυρα το χαρακτήριζε «απλώς τεχνικό» ή «νομικό» -, γεγονός που σηματοδοτούσε νέα διάσταση για την Τουρκία. Ακολούθησαν επαφές σε διπλωματικό επίπεδο χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα διότι, ενώ η Αθήνα παρουσίασε τρία κείμενα συνυποσχετικού, η Αγκυρα δεν παρουσίασε κανένα. Πάντως τον Μάιο του 1975 συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες ο K. Καραμανλής με τον νέο τούρκο ομόλογό του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ και συμφώνησαν δύο πράγματα - να γίνει προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο και να επιταχυνθεί η διαδικασία της σύνταξης του συνυποσχετικού.

H ελπίδα ότι «επιτέλους, κάτι θα γίνει», την οποία είχε και ο Καραμανλής, αιφνιδίως διαλύθηκε. Οι Τούρκοι θα δέχονταν «να συζητήσουν» με τους Ελληνες όχι όμως για το συνυποσχετικό αλλά μόνο για τη «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου. Ετσι τερματίστηκε η ιδέα τής «από κοινού» προσφυγής στη Χάγη, διότι βεβαίως η Αθήνα απέρριψε την τουρκική πρόταση. Εκτοτε έγιναν και άλλες προσπάθειες από ελληνικής πλευράς για «κάποια διευθέτηση ενός χρόνιου προβλήματος», όπως το χαρακτήρισε το 1984 ο Ανδρέας Παπανδρέου, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Το καλοκαίρι του 1976 οι Τούρκοι επιχείρησαν ένα fait accompli στέλνοντας το υδρογραφικό «Σισμίκ» ως το κεντρικό Αιγαίο παρά τις διαμαρτυρίες της Ελλάδας και την (παρασκηνιακή) παρέμβαση της Ουάσιγκτον, η οποία ζήτησε «ψυχραιμία» και «χαμηλούς τόνους» από τους τούρκους στρατηγούς. Ηταν φανερό ότι ήθελε να επιβάλει τη «νομιμότητα της τουρκικής παρουσίας» στο κεντρικό Αιγαίο, την ελληνικότητα του οποίου «θεωρούσε υπό αμφισβήτηση», όπως ανέφερε τουρκική ανακοίνωση. H Αθήνα όμως έκρινε ότι θα έπρεπε να δοκιμάσει και άλλα μέσα. Ετσι τον Αύγουστο του 1976 προσέφυγε συγχρόνως στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο Διεθνές Δικαστήριο ζητώντας και από τα δύο σώματα να ληφθούν προσωρινά μέτρα κατά της Τουρκίας διότι «η απειλή για την ειρήνη είναι (...) κατόπιν τούτου προφανής» και να εξετάσουν την ουσία του προβλήματος. Κατά κάποιον τρόπο η προσφυγή στον ΟΗΕ υποστηρίχθηκε και από την τότε Σοβιετική Ενωση, η οποία με διακοίνωσή της στις δύο πρωτεύουσες ζητούσε «αυτοσυγκράτηση (...) αποφυγή χρήσεως βίας και ειρηνική επίλυση των διαφορών» (ταυτόχρονο διάβημα, 13 Αυγούστου).

Δεν υπήρχε φυσικά περίπτωση να ικανοποιηθεί το ελληνικό αίτημα και η Αθήνα το είχε υπόψη της. Το πρόβλημα όμως του Αιγαίου απασχόλησε τώρα διεθνή όργανα και αυτό ήταν σημαντικό. Υπήρξε άλλωστε και κάποιο κέρδος. H απόφαση 395 του Συμβουλίου Ασφαλείας της 25ης Αυγούστου ζητούσε από τα δύο μέρη να αρχίσουν απευθείας συνομιλίες και να περιμένουν την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, απέρριψε όμως τη λήψη μέτρων κατά της Τουρκίας. H Αγκυρα δήλωσε ότι «δεν αποδέχεται» την απόφαση. H Χάγη, την οποία η Τουρκία αγνόησε εξ αρχής, απέρριψε την ελληνική προσφυγή, αλλά σημείωνε δύο πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Πρώτον, ότι το Διεθνές Δικαστήριο είναι αρμόδιο να ασχοληθεί με το ζήτημα - κάτι που αμφισβητούσε η Τουρκία - και, δεύτερον, ότι «η δραστηριότητα» του «Σισμίκ» δεν δημιουργούσε δικαιώματα υπέρ της Τουρκίας. Καλούσε, τέλος, τις δύο χώρες να καταθέσουν προτάσεις «επί της ουσίας της διαφοράς» εντός έξι μηνών, κάτι που ήθελε η Ελλάδα. Οι Τούρκοι αγνόησαν τη σύσταση.

H Ελλάδα «πιστεύοντας ότι κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτον εάν επικρατήσει η καλή πίστις και κυρίως η λογική» (K. Καραμανλής) συνέχισε την προσπάθεια για επίλυση των προβλημάτων με διαπραγματεύσεις. Τον Νοέμβριο του 1976, ύστερα από ανταλλαγή μηνυμάτων σε διπλωματικό επίπεδο, συναντώνται στην Ελβετία οι πρέσβεις κκ. Τζούνης και Μπιλγκέ και υπογράφουν το Πρακτικό της Βέρνης με το οποίο τα δύο μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση «να απόσχουν πάσης πρωτοβουλίας ή πράξεως σχετικής προς την υφαλοκρηπίδα», αναγνωρίζοντας όμως ότι και οι δύο πλευρές διατηρούν τις θέσεις τους για το πρόβλημα. Αποφασίστηκε επίσης να συνεχιστούν οι συνομιλίες. Και αυτή η προσπάθεια της Αθήνας έμεινε δίχως ανταπόκριση καθώς η Αγκυρα παρέμενε αμετακίνητη στις αξιώσεις της, μάλιστα προχώρησε σε σειρά προκλήσεων, ορισμένες από τις οποίες επικρίθηκαν ακόμη και από το ΝΑΤΟ (Αύγουστος 1983).
H πολιτική του «μη πολέμου»

Τον Μάρτιο του 1987, το υδρογραφικό «Πίρι Ρέις» συνοδευόμενο από πέντε τουρκικά πολεμικά έφθασε ως τα ανοικτά της Χαλκιδικής. Ηταν μια προκλητική «δοκιμή της αντοχής» της (νέας) κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία παραλίγο να οδηγήσει σε σύγκρουση, επικράτησε όμως ψυχραιμία και τελικώς η κρίση οδήγησε σε μια πιο ρεαλιστική αντιμετώπιση της κατάστασης. Υστερα από διαβουλεύσεις οι πρωθυπουργοί A. Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ συναντώνται τον Φεβρουάριο του 1988 στο Νταβός της Ελβετίας και το ανακοινωθέν για τις συνομιλίες τους υιοθετεί την - ιστορική έκτοτε - φράση «μη πόλεμος». H Ελλάδα όμως δεσμεύθηκε να μην εκτελεί έρευνες στο Αιγαίο πέραν των έξι μιλίων της αιγιαλίτιδας ζώνης. Πάντως το Νταβός οδήγησε την Αγκυρα σε λιγότερο επιθετική στάση αναφορικά με το Αιγαίο και άνοιξε τον δρόμο για τις συνομιλίες των υπουργών K. Παπούλιακαι M. Γιλμάζ, που κατέληξαν στο Μνημόνιο της Βουλιαγμένης (Μάιος 1988) για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και στο αντίστοιχο Μνημόνιο της Κωνσταντινούπολης (Σεπτέμβριος 1988).
Απαιτήσεις σε... 3.000 ελληνικά νησιά

Δεν περιορίζονται στην υφαλοκρηπίδα οι τουρκικές αξιώσεις στο Αιγαίο. H Αγκυρα δημιουργεί προβλήματα και με την αιγιαλίτιδα ζώνη, όπως και με τον ελληνικό εναέριο χώρο, παρ' όλο που αυτά έχουν καθοριστεί με συνθήκες της δεκαετίας του '30 και ειδικά για τα χωρικά ύδατα με τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, του 1982, η οποία επιτρέπει «σε κάθε κράτος να έχει το δικαίωμα καθορισμού του εύρους της χωρικής του θάλασσας (...) σε πλάτος ως 12 μιλίων». Οσον αφορά τον εναέριο χώρο, η Σύμβαση του Σικάγου, του 1944, την οποία δέχεται η Ελλάδα αλλά και η Τουρκία, ορίζει ότι το εύρος του εκτείνεται «υπεράνω του χερσαίου εδάφους και της αιγιαλίτιδος ζώνης». Το 1995 η Τουρκία πρόσθεσε στα «προβλήματα του Αιγαίου» και τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» ενισχύοντας το οπλοστάσιο των αξιώσεών της για επανεξέταση αυτού που ονομάζει «ολικό πρόβλημα» Αιγαίου.

Το πρόβλημα των λεγόμενων «γκρίζων ζωνών» ανέκυψε όταν τα Χριστούγεννα του 1995 ο πλοίαρχος ενός τουρκικού φορτηγού που προσάραξε σε μια νησίδα των Ιμίων αρνήθηκε τη βοήθεια ελληνικού ναυαγοσωστικού υποστηρίζοντας ότι βρίσκεται «εντός τουρκικών χωρικών υδάτων». Μία εβδομάδα αργότερα ακολούθησε τουρκική διακοίνωση επισημοποιώντας τη δήλωση του τούρκου πλοιάρχου.

Αυτό ήταν η αρχή των, χρονολογικά πιο πρόσφατων, ισχυρισμών και απαιτήσεων της Αγκυρας που αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία σε ακαθόριστο αριθμό βράχων, νησίδων κτλ. του Αιγαίου. Θυμίζω ότι η πρωθυπουργός κυρία Τσιλέρ μίλησε για «χίλια και πλέον νησιά» και κάποιος τούρκος στρατηγός πλειοδότησε, το 1998, αυξάνοντάς τα σε 3.000. Πιο μετριοπαθής ο πρόεδρος Ντεμιρέλ έναν χρόνο αργότερα περιόρισε τις τουρκικές αξιώσεις σε 937 βραχονησίδες με το επιχείρημα ότι αυτές ανήκαν κάποτε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (!) και συμπλήρωσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών κ. Γκιονένσαϊ δίνοντας το όνομα «γκρίζες ζώνες» στις απαιτήσεις της Αγκυρας για τους «γεωγραφικούς σχηματισμούς στο Αιγαίο».

H Τουρκία ζητεί από την Ελλάδα να δεχθεί «διαπραγματεύσεις για καθορισμό του νομικού καθεστώτος» των βραχονησίδων κτλ. και στηρίζει την αξίωσή της:

* Στο γεγονός ότι οι διεθνείς συνθήκες που καθορίζουν τα κυριαρχικά στοιχεία στο Αιγαίο δεν καλύπτουν όλα τα νησιά, στο ότι η ελληνική κυριαρχία περιορίζεται μόνο σε όσα αναφέρονται ονομαστικά σε διεθνή κείμενα.

* Ειδικά για τα Ιμια, το καθεστώς των οποίων καθορίστηκε με την ιταλο-τουρκική συμφωνία της Αγκυρας του 1932 και δυνάμει αυτής περιήλθαν στην Ιταλία, δεν υπάρχει νομική κάλυψη επειδή η συμφωνία δεν εγκρίθηκε από την τουρκική Εθνοσυνέλευση, ούτε καταχωρήθηκε στην Κοινωνία των Εθνών. Αλλωστε, προσθέτει η Αγκυρα, τα Ιμια απέχουν περισσότερο από την πλησιέστερη ελληνική γη (Κάλυμνος) παρά από την τουρκική ακτή.

H Ελλάδα αποκρούσει τις τουρκικές απαιτήσεις και η θέση της στηρίζεται σε σαφείς ρήτρες, διατάξεις και όρους διεθνών συνθηκών για το νομικό καθεστώς των νήσων του Αιγαίου, αρχίζοντας από τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) και φθάνοντας ως τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947) και τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982). Τα σχετικά κείμενα καθορίζουν ότι όλα τα νησιά του Αιγαίου περιέρχονται στην Ελλάδα, εκτός της Ιμβρου και της Τενέδου, καθώς και τα νησιά που βρίσκονται «εντός 3 μιλίων από τις ασιατικές ακτές». Εξάλλου με τις ιταλικές αποζημιώσεις «εκχωρήθηκαν» στην Ελλάδα τα τότε ιταλικά Δωδεκάνησα και η περιοχή των Ιμίων η οποία είχε περιέλθει στην Ιταλία το 1932.

H Τουρκία σε απάντηση προβάλλει ότι (α) στη δεκαετία του '50 η Ελλάδα ζήτησε από την Αγκυρα «επιβεβαίωση» της Συνθήκης του 1932 και ότι (β) παραιτήθηκε από δικαιώματα στα νησιά του Αιγαίου αλλά όχι από δικαιώματα στις βραχονησίδες. H ελληνική θέση επ' αυτών είναι ότι, όπως καθορίζουν διεθνείς συνθήκες, δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ νήσων, βραχονησίδων κτλ. και ότι ακόμη και η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας η οποία κάνει τον διαχωρισμό περιορίζει τη διάκριση μόνο στην οικονομική πτυχή και στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας τους.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=173619

100 χρόνια Αλαβάνοι στη Βουλή...το παλαιότερο πολιτικό τζάκι της χώρας

100 χρόνια Αλαβάνοι στη Βουλή...το

 παλαιότερο πολιτικό τζάκι της χώρας

Κάθε φορά που ακούμε την έκφραση «πολιτικό τζάκι» το μυαλό μας πάει στους Καραμανλήδες, στους Μητσοτάκηδες και στους Παπανδρέου.

Η αριστερή προπαγάνδα δεν επιτρέπει να πάει το μυαλό μας σε ανθρώπους που μετά βδελυγμίας αποδοκιμάζουν τέτοιες καταστάσεις. Ανθρώπους που βιάστηκαν... για να μπούνε στην πολιτική...

Ποιον εννοώ; Ποιον εννοώ άραγε;

Μα τον Αλέκο φυσικά...

Σε κάποιες εφημερίδες (Ελευθεροτυπία), σε άρθρα σχετικά με τα «πολιτικά τζάκια», γίνεται η εξής απλή αναφορά στον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Συνασπισμού:

«Ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέκος Αλαβάνος είναι γιος κεντρώου βουλευτή»

Σε κάποιες άλλες βέβαια, όπως το δημοκρατικό «Έθνος» δεν γίνεται καθόλου αναφορά στον Γενικό Γαμάουα και τα άρθρα αναλώνονται στονΚεφαλογιάννη, τον Αναγνωστόπουλο, τον Τζιτζικώστα και στους «Τρεις Καραμανλήδες και δύο... Μητσοτάκηδες», κάνοντας γαργάρα την περίπτωση του Αλέκου...

Κι όμως ο Αλέκος προέρχεται από το παλαιότερο «πολιτικό τζάκι» που υπάρχει στην Ελλάδα

(μαζί μ΄αυτό των Βαρβιτσιώτηδων ίσως)

Ο μπαμπάς του ήταν βουλευτής της Ένωσης Κέντρου πριν από τη χούντα...

Αλλά και ο παππούς Κωνσταντίνος Αλαβάνος ήταν επί 20 και πλέον έτη,βουλευτής των Φιλελευθέρων προπολεμικά.

Ήταν βουλευτής Τήνου από το 1915 έως το 1936 που τον «κατήργησε» ο Μεταξάς...

Σ΄όλα αυτά τα χρόνια ο παππούς εκλεγόταν Πρόεδρος ή Αντιπρόεδρος της Βουλής ανάλογα με το αν κυβερνούσαν οι Φιλελεύθεροι ή όχι και το γεγονός αποκρύπτεται συστηματικά...

 
  

Παράλληλα την ίδια εποχή ο αδελφός του παππού ο Αλέξανδρος Αλαβάνος (από τον οποίο προφανώς ο Αλέκος κληρονόμησε και το Όνομα) ήτανΠρόεδρος του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου (είναι το ΝΠΔΔ που από το 1835 διαχειρίζεται την περιουσία της Παναγίας της Τήνου και είναι ανεξάρτητο από την Εκκλησία της Ελλάδος). Ως Πρόεδρος του Ιδρύματος «κανόνιζε» δημοπρατήσεις διαφόρων έργων (υδραγωγείο, Μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών) και προμήθεις (πετρέλαιο κλπ.)...

  

Κάποια στιγμή γύρω στο 1932 (στα τελειώματα του Βενιζέλου) τους πήραν πρέφα και οι Ράλλης και Ζαβιτσιάνος κατήγγειλαν στη Βουλή τα «έργα και τις ημέρες» του Αλέξανδρου Αλαβάνου στο Ίδρυμα, οπότε βγήκε ο παππούς Κωνσταντίνος Αλαβάνος και τον υπερασπίστηκε. Τον λόγο «υπεράσπισης» μάλιστα τον εξέδωσε και σε βιβλίο με τίτλο: «Αγόρευσις Κ. Αλαβάνου, βουλευτού Τήνου, Αντιπροέδρου Βουλής: απόκρουσις των διατυπωθέντων κατά της Διοικήσεως του Ι. Ιδρύματος Τήνου υπό των βουλευτών κ.κ. Π. Ράλλη και Κ. Ζαβιτσιάνου: (από τα εστενογραφημένα πρακτικά)», Αλαβάνος, Κωνσταντίνος Ν., Εκδόσεις: Καλογρίδη, Αθήναι, 1932.

Απ ότι φαίνεται την Τήνο την έχουν πάρει «επ' ώμου» οι Αλαβάνοι εδώ και 100 χρόνια... μιας και εδώ και 100 χρόνια περίπου είναι στη Βουλή...

όταν μιλάμε για τζάκια λοιπόν να μας έρχεται στο μυαλό και ο αυτοδημιούργητος και να μην μας παραμυθιάζει ότι έγινε πολιτικός επειδή έφαγε μερικές μπάτσες στην ασφάλεια...

Τρίτη, 17 Ιουνίου 2008

http://dexiextrem.blogspot.gr/2008/06/100.html