ΕΞΩΔΙΚΟ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΥΟ ΜΑΣΩΝΙΚΕΣ ΣΤΟΕΣ - ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ !

ΕΞΩΔΙΚΟ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΔΥΟ ΜΑΣΩΝΙΚΕΣ ΣΤΟΕΣ - ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ !

Με εξώδικο και παρέμβαση προς το Συμβούλιο της Επικρατείας (!!!), το "Τεκτονικό Ίδρυμα" και η "Μεγάλη Στοά της Ελλάδας" επιχειρούν να φιμώσουν τον ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, που είναι από τους ελάχιστους Ιεράρχες που τολμάει να αποκαλύψει τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ και άκρως βρωμερό και ύπουλο ρόλο των "φιλανθρωπικών ιδρυμάτων", όπως έχουν το θράσος να αυτοαποκαλούνται !

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρα τα εξώδικα εδώ :

Επαναλαμβάνουν τις ανιστόρητες ηλιθιότητες περί "γνωστών μασόνων, όπως ο Κολοκοτρώνης, οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας κλπ" …ξεχνώντας βέβαια να μας πουν ότι ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΡΚΙΖΟΝΤΑΝ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΙΕΡΕΑ και όχι στον "Μ.Α.Τ.Σ" και άλλα εβραιοσατανοκίνητα σύμβολα !

Η απάντηση του Μητροπολίτη Σεραφείμ,ήρθε άμεση και αποστομωτική :

Το Ν.Π.Ι.Δ. Τεκτονικόν Ίδρυμα και η εν Αθήναις λειτουργούσα ως ένωσις προσώπων «Μεγάλη Στοά της Ελλάδος» ως αυτοαποκαλείται, κατέθεσαν ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, (Τμήμα 4ο) παρεμβάσεις - υπομνήματα δια του νομικού των παραστάτου που ταυτοχρόνως τυγχάνει και «Μεγάλος Διδάσκαλος της Στοάς» ως τον αποκαλούν κατά της ελαχιστότητος μου δια την απόρριψι της από 23/4/2010 αιτήσεως μου περί ακυρώσεως της παραλείψεως του Υπουργού Οικονομικών να προκαλέσει την έκδοσι Προεδρικού Διατάγματος κατ’ εφαρμογή του άρθρου 118 του Αστικού Κώδικος δια την διάλυσι του Τεκτονικού Ιδρύματος.

Στις ανωτέρω παρεμβάσεις-υπομνήματα παρ’ ότι στην αίτησί μου κατ’ ουδενός προσώπου κατεφέρθην, εκτρέπονται εις απαραδέκτους κατά του προσώπου μου ύβρεις αποδίδοντάς μου «μισαλλοδοξία, σκοταδισμό, μεσαιωνισμό, φανατισμό και φονταμενταλισμό» καθώς και δήθεν ιδιοτέλεια και συγκεκριμένως ότι δια της αιτήσεώς μου και των κατά της μασονίας «αναχρονιστικών και αντιδραστικών δηλώσεών μου και τα εκάστοτε ξεσπάσματά μου» επιδιώκω να αναδειχθώ στην κορυφή της Ιεραρχίας, ως και ότι χάρι δήθεν «εντυπωσιασμού και προς όφελος προσωπικών φιλοδοξιών» ήσκησα την ένδικο αίτησι προς διάλυσι του Τεκτονικού Ιδρύματος «τελών εν συγχύσει και ελαυνόμενος υπό φανατισμού».

Επί των ανωτέρω παρεμβάσεων θα είπομε πλείστα όσα ενώπιον του ΣτΕ και θα αποδείξωμε πλήρως το βάσιμο της αιτήσεώς μας. Υποχρεούμεθα όμως ένεκεν της αληθείας εξωδίκως να απαντήσωμε εις τα πλήρη αντιφάσεων κείμενα της Μεγάλης Στοάς.

Το «Τεκτονικό Ίδρυμα» προς «ευόδωσι έργων ευποιΐας ιδία δε περιθάλψεως ενδεών και μορφώσεως απόρων παίδων» και η «Μεγάλη Στοά της Ελλάδος» κατά το δικόγραφον σελ. 5 του «Τεκτονικού Ιδρύματος» ουδεμίαν σχέσιν έχουν μεταξύ των παρά μόνον ότι: «Το Συμβούλιο της Μ. Στοάς της Ελλάδος εκλεγόμενο ανά τριετία υπό των αντιπροσώπων των εν Ελλάδι Τεκτονικών Στοών αποτελεί ταυτόχρονα την διοίκηση του Τεκτονικού Ιδρύματος».

Αν αυτό δεν αποτελεί υψίστη διακήρυξη και παραδοχή ότι το Τεκτονικό Ίδρυμα είναι το νομικό προσωπείο της Μ. Στοάς τότε δεδικαιολογημένως θεωρείται η Ελληνική Πολιτεία ότι πάσχει από κρετινισμό ανεχομένη επί δεκαετίες τας ψευδολογίας της Μ. Στοάς.

Εις τα ανωτέρω κείμενα επιμελώς αποκρύπτεται ότι η Ελληνική έννομος τάξις με την υπ’ αριθμ. 2069/1969 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών τελεσίδικο και αμετάκλητο καταστάσα έχει κρίνει, με αφορμήν την αναγνώρισι του Σωματείου υπό την επωνυμία «Ελληνικό Τεκτονικό Τάγμα Δήλιος Απόλλων» ότι ο Τεκτονισμός – Μασονισμός αποτελεί «θρησκεία μη γνωστή κατά το Σύνταγμα η οποία έχει κρύφια δόγματα με μυστική οργάνωσι εν γένει, που αντίκειται εις τα χρηστά ήθη και εις το σύνολο των κανόνων τους οποίους υπαγορεύει η ρυθμίζουσα την σύγχρονον κοινωνικήν διαβίωσιν ηθική έτι δε και εις την δημοσίαν τάξιν».

Συνεπώς η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει τελεσιδίκως και αμετακλήτως κρίνει ότι ο Τεκτονισμός είναι «ιδία θρησκεία με κρύφια δόγματα» και επομένως τα φληναφήματα της «Μ. Στοάς» πίπτουν στο κενό.

Μήπως μπορεί ο υπογράφων τας παρεμβάσεις «Μ. Διδάσκαλος» κ. Ν. Βουργίδης να μας εξηγήσει εφ’ όσον ως ισχυρίζεται ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία αλλά «κλειστή οργάνωσις για την πνευματική και ηθική αυτοβελτίωσι, την ελεύθερη αναζήτηση της αληθείας, την μετοχή σε υψηλότερες σφαίρες σκέψεων και αντιλήψεων και τον ευγενή αγώνα», ποία θέση έχουν σε μία τέτοια διαδικασία θρησκευτικαί τελεταί μιμούμεναι την εκκλησιαστική τελετουργία ως η υιοθεσία λυκιδέως η τεκτονικό βάπτισμα, η τελετή συζυγικής αναγνωρίσεως η τεκτονικός γάμος, το τεκτονικό μνημόσυνο, τα εγκαίνια τεκτονικού ναού, η τεκτονική ιερατική τάξις-σεβάσμιοι, ο εντός του Τεκτονικού Ναού βωμός-θυσιαστήριο, αι ιδιαίτεραι μυήσεις, τα τελετουργικά τυπικά, αι τεκτονικαί αγάπαι, ο εορτασμός των δύο ηλιοστασίων, χειμερινού και θερινού μετά θρησκευτικών συμποσιών και ευωχιών;

Δεν αποτελεί υψίστην αντίφασιν να ισχυρίζεται η Μ. Στοά της Ελλάδος εν σελίδι 17 ότι: «οι Έλληνες Τέκτονες στην συντριπτική τους πλειοψηφία λατρεύουν τον εν Τριάδι αληθινόν Θεόν της Ορθοδόξου Εκκλησίας» όταν εν σελίδι 4 του υπομνήματος του Τεκτονικού Ιδρύματος αναφέρεται ότι «η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει καταδικάσει τον Τεκτονισμόν «ως μυσταγωγικόν σύστημα όπερ υπομιμνήσκει τας παλαιάς μυστηρικάς θρησκείας και λατρείας και είναι θρησκεία μυστηριακή όλως διάφορος ... και ξένη της Χριστιανικής θρησκείας». Επομένως εφ’ όσον η Εκκλησία έχει καταδικάσει την Μασονία ως «αντίχριστον» θρησκεία πως οι Τέκτονες μετέχουν της «Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας»;

Στις δύο παρεμβάσεις αποπειράται η Μ. Στοά να απομειώσει πλήρως τα στην αίτησί μου αναφερόμενα συγκλονιστικά στοιχεία δια των οποίων αποκαλύπτεται ότι ο Τεκτονισμός είναι καθαρή σατανολατρεία και ότι ο κρυπτογραφικά αναφερόμενος ίδιος «Θεός» της, «Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.)» είναι ο Εωσφόρος και αναφέρομαι εκτός των άλλων στο εντός της Στοάς κυκλοφορηθέν βιβλίο: «Επτά τεκτονικαί ομιλίαι εις 18ον» του επί 30 ολόκληρα χρόνια Διευθυντού του τεκτονικού περιοδικού «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ» και του Θεοσοφικού περιοδικού «ΙΛΙΣΟΣ» Κωστή Μελισσαρόπουλου «Η έννοια του Μ.·.Α.·. του Συμπ.·.».

Ο Κ. Μελισσαρόπουλος κατέχων τον «ύψιστον» 33ο βαθμό του Τεκτονισμού γράφει προεισαγωγικά: «Ο Συμβολικός Τεκτονισμός τηρεί σκόπιμο αοριστία σχετικώς με την έννοια και την φύσι του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Ευθύς εξ αρχής από του Α' βαθμού διακηρύσσει ότι αφήνει εις έκαστον την ελευθερία των δοξασιών του και ουδέν θέτει όριον εν τη αναζητήσει της Αληθείας.

Αναγνωρίζει όμως και διακηρύττει την ύπαρξι του Θεού, τον οποίο δεν καθορίζει, αλλ' ονομάζει «Μέγαν Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», συνοψίζων τα προς Αυτόν καθήκοντα εις το «Σέβας». Εάν επιστήσωμεν την προσοχήν μας εις την έννοιαν της λέξεως «Αρχιτέκτων», ίσως παρατηρήσωμεν ότι οι αρχιτέκτονες δεν δημιουργούν εκ του μη όντος, αλλά χρησιμοποιούν υπάρχοντα υλικά, διευθετούντες αυτά συμφώνως προς σχέδιον το οποίον έχουν καταρτίσει.

Ο Συμβολικός Τεκτονισμός, τηρεί σκόπιμον αοριστίαν σχετικώς με την έννοιαν και την φύσιν του Μεγάλου 'Αρχιτεκτονος του Σύμπαντος... Εν τούτοις πλην των επισήμων Τυπικών, υπάρχει και «η πλήρης παράδοσις του Γ Βαθμοῦ», η οποία αναφέρει πολλά και περίεργα. Είμαι υποχρεωμένος γράφει ο Κ. Μελισσαρόπουλος, «να τα υπενθυμίσω σ' εκείνους οι οποίοι τα γνωρίζουν και να τα εκθέσω σ' εκείνους οι οποίοι τυχόν τα αγνοούν. Και θα προσπαθήσω να δώσω την ερμηνείαν των.

Αναφέρει, λοιπόν, η πλήρης παράδοσις του Γ’ βαθμού ότι ο άγγελος του φωτός Εβλίς, (ο Εωσφόρος) το Πνεύμα του Πυρός, ηράσθη της Εύας, ήτις ενέδωσεν εις τον έρωτά του και ούτω εγεννήθη ο Κάϊν, απείρως υπέρτερος του Άβελ.

Ότι ο Θεός Αδωνάϊ, (ο αληθής Τρισυπόστατος Θεός) φθονών τον Κάϊν δια το πνεύμα όπερ μετέδωσεν εις αυτόν ο άγγελος του φωτός Εβλίς, εξώρισε τον Αδάμ και την Εύαν εκ της Εδέμ. Ότι ο ζηλότυπος ούτος θεός είχε ζυμώσει ιλύν δια να πλάση τον Αδάμ και του είχε δώσει ψυχήν δουλικήν.

Εφοβείτο δε την ελευθέραν και ανεξάρτητον ψυχήν του Κάϊν. Ότι ο Κάϊν, εξωργισθείς εκ της αδικίας του Αδωνάϊ, θανάτωσε τον Άβελ, ο δε Αδωνάϊ, ο θεός όστις έμελλε να πνίξη τόσας χιλιάδας ανθρώπων εις τα ύδατα του κατακλυσμού, εχαρακτήρισε τον φόνον του Άβελ ως έγκλημα ασυγχώρητον.

Ότι ο αμνησίκακος απόγονος του Κάϊν Χιράμ, υιός των Πνευμάτων του Πυρός, καταβάλλει όλην του την μεγαλοφυΐαν και ενεργητικότητα προς οικοδόμησιν του Ναού, τον οποίον η υπερηφάνεια του Σολομώντος ανεγείρει εις τον αμείλικτον θεόν Αδωνάϊ, του οποίου το μίσος καταδιώκει από αιώνων το γένος του Κάϊν.

Ότι μετά την καταστροφήν της χαλκίνης θαλάσσης, ο Χιράμ άγεται υπό του προγόνου του Τουβαλκάϊν, εν μέσω του πυρός, εις το κέντρον της γης, εν τη ψυχή του κόσμου, εις το Βασίλειον του Εβλίς (Εωσφόρου) και του Κάϊν, εκεί όπου παύει η τυραννία του φθονερού Αδωνάϊ και γεύονται των καρπών του δένδρου της Επιστήμης.

Ο Χιράμ εισάγεται εις το άδυτον του πυρός και ο Τουβαλκάϊν του εξηγεί τας αδυναμίας και τα ταπεινά πάθη του θεού Αδωνάϊ, του μισούντος το πλάσμα του και καταδικάσαντος αυτό να αποθνήσκη, όπως εκδικηθή δια τα ευεργετήματα, τα οποία τα πνεύματα του Πυρός του επεδαψίλευσαν. Τέλος, ο Τουβαλκάϊν προφητεύει την επικράτησιν των απογόνων του Χιράμ, οίτινες θα καθιερώσουν καθ' όλην την γην την λατρείαν του Πυρός, καταρρίπτοντες την τυρρανίαν του Αδωνάϊ».

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα ψεύδεται και φαντασιώνεται ο Κ. Μελισσαρόπουλος και πως η Μ. Στοά ενεπιστεύετο επί 30 ολόκληρα χρόνια έναν ψεύστην και φαντασιόπληκτον ως Διευθυντήν του επισήμου οργάνου της, εις τον οποίον είχε προσδώσει και τον ύψιστον βαθμόν της δήθεν εν τη Στοά αποκτουμένης «αυτοβελτιώσεως και φιλαληθείας» και ακόμη επειδή δεν ετόλμησε ο «Μ. Διδάσκαλος» κ. Βουργίδης να διαψεύσει το σύγγραμμα του εκλεκτού της Μ. Στοάς Κ. Μελισσαρόπουλου αρκέστηκε μόνο να παραθέσει εν σελ. 10 «αντιπαρερχόμενοι τις διάφορες απόψεις και συγγράμματα συγγραφέων τεκτόνων και μη τα οποία επικαλείται ο καθ’ού», θεωρών ότι δι’ αυτής της απομειώσεως διαγράφεται η «εσωτερική θεολογική πραγματεία» της Στοάς του 33ου και επί 30 ολόκληρα χρόνια Διευθυντού του Τεκτονικού περιοδικού ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Κωστή Μελισσαρόπουλου. Είναι άκρως ενδεικτικό του τρόπου ενεργείας της Μ. Στοάς.

Αντιπαρέρχεται όμως ο «Μ. Διδάσκαλος» κ. Βουργίδης και η «Μ. Στοά της Ελλάδος» τα Λάντμαρκς που είναι οι 25 Θεμελιώδεις Διατάξεις, νόμοι η αρχαί, της θρησκείας του Τεκτονισμού-Μασονίας, που όπως δια μακρών αναπτύσσεται στο «Τεκτονικόν Δελτίον» (επίσημο όργανο της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, τεύχος υπ' αριθ. 74-75 Ιουλ-Αυγ-Σέπτ.-Οκτωβ. 1967, σελ. 281-289), είναι το δογματικό στήριγμα της μασονικής θρησκείας και γι' αυτό «ουδεμία ανθρωπίνη δύναμις δύναται να τα θίξη η τροποποίηση... Ο,τι υπήρξαν προ αιώνων, θα απομείνωσι δια παντός και θα εξακολουθούν να ισχύωσιν, εφ' όσον εξακολουθεί να υφίσταται και ο Ελεύθερος Τεκτονισμός»!

Η μοίρα λοιπόν της Μασονίας είναι στενά δεμένη με τα 25 αυτά δόγματα, ανάμεσα στα οποία και το υπ' αριθμ. 3 που αναφέρεται στην μυστική παράδοση του Γ Βαθμοῦ (Διδασκάλου) που καθιερώνει ως θεό της Μασονίας τον Εωσφόρο η Σατανά η Διάβολο! Μασονία χωρίς τα 25 αυτά δόγματα δεν νοείται!

Το υπ' αριθμ. 3 Landmark είναι, για τον λόγο αυτό, το κλειδί για την πλήρη αποκάλυψη του μυστικού της Μασονίας, ορίζοντας τα εξής:

«Η παράδοσις του 3ου. Δεν υπάρχει Τεκτονικός Τύπος εν τω οποίω να μη διδάσκονται τα κυριότερα σημεία της παραδόσεως ταύτης. Άλλωστε, οιοσδήποτε τύπος, ο οποίος θα παρέλειπεν η θα ετροποποίει την παράδοσιν ταύτην, θα έπαυε να λέγεται Ελευθεροτεκτονικός»!

Η λατρεία λοιπόν του Εωσφόρου, ως θεού της Μασονίας, που αποκαλύπτεται στην μυστική παράδοση του 3ου βαθμού (του βαθμού του Διδασκάλου) επιβεβαιώνεται στο υπ' αριθμ. 3 Landmark, το οποίο είναι απαραβίαστο!

6. Ερωτάται ο «Μ. Διδάσκαλος» κ. Βουργίδης και η «Μ. Στοά» της Ελλάδος γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν τολμήσει να διαψεύσουν ούτε μία γραμμή από την μνημειώδη δημοσιογραφική έρευνα του δημοσιογράφου Κ. Τσαρούχα που προλογίζει ο Πρύτανις της ελληνικής Δημοσιογραφίας Σεραφείμ Φυντανίδης.

Δεν πιστεύω ότι μπορεί κανείς σοβαρά να ισχυριστεί ότι ο Τσαρούχας και ο Φυντανίδης διέπονται από «μισαλοδοξία, σκοταδισμό, μεσαιωνισμό, φανατισμό και φονταμενταλισμό»; Τι έχει να πει η «Μ.Στοά» στην αποκάλυψη του Κ. Τσαρούχα ότι ενεργεί ως παράρτημα της Μπεν Μπερίθ (Μεγάλης Δρυός) της Ουάσιγκτον βασικού πυλώνα του Διεθνούς Σιωνισμού;

7. Όσον αφορά στο λόγο και την αιτία που κατόπιν όλων των ανωτέρω εγώ ο ελάχιστος εν Επισκόποις εκινήθην κατά του δολίου συστήματος του Τεκτονισμού δεν είναι ασφαλώς η ιδιοτέλεια που μου αποδίδει ο «Μ. Διδάσκαλος και η Μ. Στοά» αλλά η ποιμαντική μου αγωνία δια το εμπιστευθέν μοι ποίμνιον εφ’ όσον στην Μητροπολιτική μου δικαιοδοσία λειτουργούν την στιγμή αυτή 15 Μασονικαί Στοαί, δηλ. 15 «Ναοί» λατρείας του Εωσφόρου. Γνωρίζει άλλωστε καλώς ο «Μ. Διδάσκαλος» κ. Βουργίδης ότι δεν έγινα Κληρικός εξ ανάγκης ούτε εσπούδασα την Νομική επιστήμη εργαζόμενος ως αστυφύλαξ ως ο εν λόγω και επομένως δεν έχω καμμία πρόθεσι αυτοπροβολής διότι η εν εμοί Ελπίς είναι μείζων των του κόσμου φαιδρών πραγμάτων.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ